معنی سبا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

سبا. [س َ] (اِخ) نام شهر بلقیس بنت هدهاد در بلاد یمن و یمنع. (آنندراج) (منتهی الارب). نام شهری است که بلقیس پادشاه آن شهر بود. (برهان). نام شهر بلقیس که در نکاح حضرت سلیمان علیه السلام آمده بود. و در ملک یمن است در اقلیم اول. (غیاث). زمینی است به یمن و شهر آن «مأرب » و بین آن و صنعاءصدروزه راه بود. (معجم البلدان). اسم مملکتی است دراشعیا 43:3 که در مزامیر 72:10 سبا خوانده شده است و در افریقا در شمالی ِ بلاد حبش واقع میباشد. یوسیفن گوید که سبا همان میروی میباشد که در نوبیا است لکن معلوم است که این اسم مقاطعه ٔ معتبر و باوسعتی در کنار دریای قلزم بوده است و در سایر جاها شبا مذکور است. یونانیان ساکنان شبا و سبا را سبئین میگفتند. امالفظ شبا و سبا در زبان عبرانی تفاوت کلی دارد. اما سبا یا سباء که در کتاب اول پادشاهان 10:10 و 4 و 11و 13 و دوم تواریخ ایام 9:1 و 3 و 9 و کتاب ایوب 6:19 در عبرانی شبا میباشد و با وجودی که سبا نوشته شده است قصد از بلاد دیگری است. رجوع به شبا شود. (قاموس کتاب مقدس). شهرکی است با نعمت و مردم بسیار. (حدود العالم): با پیغمبر خدا من بر زمین سبا بودم و سبا در یمن است. (قصص الانبیاء ص 164). و چون عرب از زمین سبا بگریختند از سیل العرم... (مجمل التواریخ ص 174). پس بلقیس بود که از زمین سبا هدهد خبراز سلیمان آورد. (مجمل التواریخ و القصص ص 210).
درست گویی صدر الزمان سلیمان بود
صبا چو هدهد و محنت سرای من چو سبا.
خاقانی.
|| (اِ) در شعر زیر مقصود هدهد است:
چون باز و چرغ چرخ همی داردم به بند
گر در حذر غرابم و در رهبری سبا.
مسعودسعد (دیوان چ رشید یاسمی ص 1).

سبا. [س َ] (اِخ) لقب یشحب بن یعرب بن قحطان بن هود النبی علیه السلام که نام او عبدالشمس است یا عامر و اکثر قبایل یمن به وی منتهی میشود. (منتهی الارب) (آنندراج). نام مردی است که ده قبیله از قبایل عرب از ده فرزند او بوجود آمده و چهار نفر بطرف چپ حرکت کردند و پدربزرگ چهار قبیله ٔ لخم، جذام، غامله و غسان بوده اند و شش نفری بسوی راست حرکت کرده اند و جد ازد، کنده، حمیر، اشعریون، انمار و مدحج بوده اند. (الانساب سمعانی ص 6).

سبا. [س َ] (اِخ) نام پدر عبداﷲ که منسوبند به وی سبائیه از غُلاه شیعه که نسبت الوهیت بحضرت علی بن ابی طالب کرم اﷲ وجهه میکنند. (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به سبائیه شود.

سبا. [س َب ْ با] (اِخ) آبی است متعلق به بنی سلیم. (معجم البلدان).

سبا. [س َب ْ با] (اِخ) آبی است در سرزمین فزاره. (معجم البلدان).

سبا.[س َب ْ با] (اِخ) نام کوهی است. (معجم البلدان).

سبا. [س َ] (اِخ) المنصور. رجوع به ابوحمیر سبا المنصور شود.

فرهنگ عمید

سی‌وچهارمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۵۴ آیه، داود،

حل جدول

سرزمین ملکه بلقیس

خبرگزاری عربستان

سرزمین بلقیس

شهر بلقیس

سرزمین ملکه بلقیس، شهر بلقیس

فرهنگ فارسی آزاد

سَبا، نام سوره سی و چهارم قرآن است که مکیّه است و 54 آیه دارد

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری