معنی سباح در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سباح. [س َب ْ با] (ع ص) شناور. (غیاث) (آنندراج). ج، سباحون. (مهذب الاسماء). شناگر:
میرود سباح ساکن چون عُمُد
اعجمی زد دست و پا و غرق شد.
(مثنوی).
چون نئی سباح و نی دریائیی
در میفکن خویش از خودرائیی.
(مثنوی).

سباح. [س َ] (اِخ) زمینی است در نزدیکی معدن بنی سلیم. (معجم البلدان) (منتهی الارب).

(سَ بّ) [ع.] (ص.) شناور، بسیار شناکننده.

بسیار شناکننده، شناگر،

شناور، شناگر

آب‌ورز، شناگر، شناور

شناور، شناگر

سَبّاح، بسیار شنا کننده- شناگر ماهر