معنی ستاگوی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ستاگوی. [س ِ] (نف مرکب) ستایشگوی. ثناگوینده. ستایش خوان:
چه گر من همیشه ستاگوی باشم
ستایم نباشد نکو جز بنامت.
رودکی.
و ثنا و ستا گوی او در بزم بذل مواهب. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 474).

ثناگو، ثناخوان، ستایش‌کننده،

ثنا گوینده، ستایشگوی