سرایدار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سرایدار. [س َ] (نف مرکب، اِ مرکب) خانه دار. (آنندراج). حافظ خانه. مستخدم و نگهبان سرا. از مشاغل دوره ٔ صفویه که در دربار صفوی تصدی داشته است: آنچه از قالی و تکیه و نمد و جاجیم و طاقچه پوش و غیره است تحویل تحویلداران عمارات و قالی تکانیدن و جاروب کردن متعلق به سرایدار است. (تذکرهالملوک چ 2 ص 32). || نگهبان کاروانسرا. رجوع به سرادار شود.

(سَ) (ص فا.) خانه دار، دربان، آن که خانه را می پاید.

نگهبان سرا، دربان،

خانه دار، مستخدم و نگهبان خانه