معنی سردرو در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سردرو. [س َ دِ رَ / رُو] (نف مرکب) سردروکننده. سربرنده. خنجر یاشمشیری که سرها درو کند، سرها را ببرد:
بدو گفت جویا که ایمن مشو
ز جویا و از خنجر سردرو.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 2 ص 368).
عالی حسامش سردرو
خورشید جان را نور و ضو.
ناصرخسرو.

سردرو. [س َ] (ص مرکب) کنایه از ناخوش و افسرده. (بهار عجم):
امشبم شیشه بی می ناب است
سردروترز برف مهتاب است.
ملا مفید بلخی (از بهار عجم).
از بسکه دیده ایم رقیبان سردرو
ز افسردگی چو آینه یخ بسته ایم ما.
ملا مفید بلخی (از آنندراج).