سرفرازی دادن در لغت نامه دهخدا

سرفرازی دادن. [س َ ف َ دَ] (مص مرکب) بلندقدر ساختن. آبرو بخشیدن. مفتخر کردن:
کسی را کجا سرفرازی دهد
نخستین درش بی نیازی دهد.
فردوسی.
ترا زین سپس بی نیازی دهم
به مازندران سرفرازی دهم.
فردوسی.
که یزدان ترا بی نیازی دهد
بلند اختر و سرفرازی دهد.
فردوسی.