معنی سرپنجگی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سرپنجگی. [س َ پ َ ج َ / ج ِ] (حامص مرکب) قوت و توانایی. (آنندراج). پهلوانی:
نه روزی به سرپنجگی میخورند
که سرپنجگان تنگ روزی ترند.
سعدی.
به سرپنجگی کس نبرده ست گوی
سپاس خداوند توفیق گوی.
سعدی.
لاف سرپنجگی و دعوی مردی بگذار
عاجز نفس فرومایه چه مردی چه زنی.
سعدی.
پنجه ٔ دیو به بازوی ریاضت بشکن
کاین به سرپنجگی ظاهر جسمانی نیست.
سعدی.

زورمندی،
دلاوری،
زبردستی،

زورمندی، دلاوری، قدرتمندی، تسلط

قوت و توانایی و پهلوانی