معنی سعادتمند در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سعادتمند. [س َ دَ م َ] (ص مرکب) خوشبخت. سبک بخت. اقبالمند:
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست تر دارند
جوانان سعادتمند پند پیر دانا را.
حافظ.
وبس متکلم و از اهل جدل و مباحثه بوده و نیک بخت و سعادتمند. (تاریخ قم ص 233). فرزند سعادتمندش از منزل نرمکین کوچ فرمود. (حبیب السیر).

(سَ دَ مَ) [ع - فا.] (ص مر.) نیکبخت، خوشبخت.

نیک‌بخت، خوشبخت، بختیار،

سعید، نیکبخت، خوشبخت

کامران

نیک بخت

روزبه

بختیار، خوشبخت، سعید، کامکار، کامیاب، نیکبخت،
(متضاد) بی‌اقبال، بی‌طالع، شوربخت،
(متضاد) شقی، شقاوتمند

خوشبخت و اقبالمند