معنی سفله پرور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سفله پرور. [س ِل َ / ل ِ پ َرْ وَ] (نف مرکب) دون پرورنده. که فرومایگان را نوازد و جوانمردان را خوار دارد:
آب و هوای فارس عجب سفله پرور است
کو همرهی که خیمه از این خاک برکنم.
حافظ.
سبب مپرس که چرخ از چه سفله پرور شد
که کام بخشی او را بهانه بی سببی است.
حافظ.

آن‌که مردم فرومایه را بپروراند: دنیای سفله‌پرور،

پست پرور (صفت) آنکه فرومایگان را تربیت کند مربی سفلگان: دنیای سفله پرور.