معنی سنام در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

سنام. [س َ] (ع اِ) کوهان. (منتهی الارب) (آنندراج). کوهان (شتر) ج، اَسْمِنَه. (مهذب الاسماء) (غیاث):
زمام او طریق او و راهبر
سنام او و دست او عصای او.
منوچهری (دیوان ص 83).
گاویست در آسمان سنامش پروین
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خِرَدت گشای ای اهل یقین
زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.
خیام.
|| رکن. || معظم هر چیزی. || میانه ٔ زمین. (منتهی الارب) (آنندراج). وسط زمین. || شریف قوم. || بلندی و رفعت و شوکت مرد. (ناظم الاطباء).

فرهنگ معین

(اِ.) کوهان شتر، (ص.) بزرگ قوم، رکن عظیم از هر چیزی. [خوانش: (سَ) [ع.]]

فرهنگ عمید

کوهان شتر،
رکن معظم هر‌چیز،
شریف قوم، بزرگ قوم،

حل جدول

کوهان شتر، بزرگ قوم

بزرگ قوم، کوهان شتر

‌کوهان شتر

گویش مازندرانی

از توابع دهستان نرم آب دو سر ساری

فرهنگ فارسی هوشیار

کوهان شتر

فرهنگ فارسی آزاد

سِنام، بزرگ قوم- مُعْظَم و اَعلای هر چیز- کوهان شتر (جمع: اَسْمِنَه)

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری