معنی سنگدلی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سنگدلی. [س َ دِ] (حامص مرکب) بی رحمی. سخت دلی. (ناظم الاطباء). قساوت. دل سختی. بی رحمی:
ای پسر نیز مرا سنگدل و تند مخوان
تندی و سنگدلی پیشه ٔ توست ای دل و جان.
فرخی.
شیرین سخنم دید و بدان چرب زبانی
زآن سنگدلی پارگکی نرم تر آمد.
سوزنی.
چرا همی شکنی جان من ز سنگدلی
دل ضعیف که باشد بنازکی چو زجاج.
حافظ.
آنکو ترا بسنگدلی کرد رهنمون
ای کاشکی که پاش بسنگی برآمدی.
حافظ.

بی رحمی، قسی، قساوت

قساوت

سخت دلی بیرحمی.