معنی سپیده دمان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سپیده دمان. [س َ / س ِ دَ / دِ دَ] (اِ مرکب، ق مرکب) به وقت سپیده دم. به وقت سپیده ٔ صبح:
دژآگهی که به بیشه درون سپیده دمان
ز بیم شنّه ٔ او شیر بفکند چنگال.
منجیک (از لغت فرس ص 472).
بمژده ز رستم هم اندر زمان
هیونی بیامد سپیده دمان.
فردوسی.
چنین تا سپیده دمان بر دمید
شب تیره گون دامن اندرکشید.
فردوسی.
کنون سپیده دمان فاخته ز شاخ چنار
چو عاشقان غمین برکشد خروش و فغان.
فرخی.
چنین هر شب از دور پیدا شود
سپیده دمان باز دریا شود.
اسدی.
سپیده دمان کز سپهر کبود
رسانیده خورشید شه را درود.
نظامی.

(~. دَ) (ق مر.) سحرگاه.

به وقت سپیدۀ صبح، به وقت سپیده‌دم، سحرگاهان،

بهنگام سپیده دم سحرگاه.