معنی سکته در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سکته. [س َ ت َ] (ع اِ) مرضی است که حس و حرکت در تن زائل شود و مریض چنان نماید که مرده است. (آنندراج) (غیاث). بیماریی که بسبب شدت کامل در بطون دماغ و مجاری روح اعضاء صاحب آن از حس و حرکت معطل گردد. (منتهی الارب). اختلال ناگهانی و شدید یکی از عروق اندامهای حیاتی که موجب بخطر انداختن حیات شود. این اختلال ناگهانی ممکن است بر اثر انسداد یا اتساع زیاده از حد و یا پاره شدن یکی از عروق اعضای حیاتی (مانند مغز، قلب، ریه، یا کلیه) باشد در هرحال سکته خطرناک است و غالباً منجر به مرگ میشود. (فرهنگ فارسی معین): و یک ساعت لقوه و فالج و سکته افتاد وی را. (تاریخ بیهقی).
سکته را ماند بیم و فزعش روز نبرد
که بیکساعت بر مرد فروگیرد دم.
فرخی (دیوان ص 235).
- سکته ٔ بلغمی، سکته ای که بر اثر خیز زیاده از حد پرده های دستگاه مرکزی اعضای حیاتی حاصل میشود معمولا این قبیل خیزهای پرده های مغزی بر اثر معالجات زیاد با ارسنیک دیده شده است، سکته مائی.
- سکته ٔ دموی، قطع ناگهانی جریان خون در یکی از اعضا که ممکن است بر اثر انقباض شدید عروق آن ناحیه حاصل شده باشد.
- سکته ٔ ریه، انسداد قسمتی از عروق خونی ریه است که موجب تشمع و از بین رفتن حیات آن قسمت از نسج ریه میشود، فجاءه.
- سکته ٔ مائی، سکته ٔ بلغمی. (فرهنگ فارسی معین).
|| نوعی از هاء که آن را هاء سکته گویند. (فرهنگ فارسی معین). نوعی از حرف ها که آن را های سکته گویند. || در قرآن خواندن بازماندن است. (از آنندراج) (غیاث). || به اصطلاح شعرا آنکه در وزن اندکی توقف باشد که قبیح نماید و در بعضی جا ملیح پندارند. (آنندراج).

(اِمص.) سکوت ناگهانی، (اِ.) بسته شدن ناگهانی بعضی رگ ها. [خوانش: (سَ تَ یا تِ) [ع. سکته]]

(پزشکی) عارضه‌ای ناگهانی به دنبال مسدود شدن رگ‌های خون‌رسان قلب یا مغز که با بیهوشی، بی‌حسی، فلج، و یا مرگ همراه است،
درنگ، وقفه،
(ادبی) در عروض، ناهنجاری اندک و بر هم خوردن وزن شعر،
سکوت نابه‌جا در آواز،
* سکتهٴ قلبی: (پزشکی) عارضه‌ای که به‌واسطۀ تنگ شدن یا بسته شدن رگ‌های خون‌رسان قلب رخ می‌دهد و گاه باعث مرگ می‌شود،
* سکتهٴ مغزی: (پزشکی) عارضه‌ای که به‌واسطۀ تنگ شدن، بسته شدن یا پاره شدن رگ‌های خون‌رسان مغز رخ می‌دهد و گاه باعث مرگ می‌شود،

ایست، توقف

ایست (قلبی، مغزی)، فجاه، توقف، درنگ، سکوت، صمت، مکث، وقفه، آسیب، لطمه

مرضی که حس و حرکت در تن زائل شود و مریض چنان نماید که مرده است، بیماریی که به سبب شدت کامل در بطون دماغ و مجاری روح اعضاء صاحب آن از حس و حرکت معطل گردد