معنی سکونت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سکونت. [س ُ ن َ] (ع مص) اقامت و آرامش. سکون: که اگر در آن وقت سکونت را کاری پیوستند اندر آن فرمانی... داشتند. (تاریخ بیهقی).
مجنون بسکونت و گرانی
شد عاقل مجلس معانی.
نظامی.
روش بخش پرگار جنبش پذیر
سکونت ده نقطه ٔ جایگیر.
نظامی.
رجوع به سکون شود.

(مص ل.) اقامت کردن، ماندن، (اِمص.) وقار، آرامش. [خوانش: (سُ نَ) [ع. سکونه]]

اقامت کردن، مسکن گزیدن، منزل کردن،
[قدیمی] آرامش،
[قدیمی] وقار، متانت،

اسکان، اقامت، توطن، سکنا،
(متضاد) کوچ، تهیدستی، درویشی، فقر، مسکنت

اقامت و آرامش