معنی سکین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سکین. [س ُ ک َ] (ع اِ) گورخر. حمار الوحش. (ذیل اقرب الموارد). خر سبک تیزرو. (منتهی الارب) (آنندراج).

سکین. [س ِک ْ کی] (ع اِ) کارد. (از منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث) (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 57) (از دهار):
از من چو خر ز شیر مرم چندین
ساکن سخن شنو که نه سکینم.
ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 73).
امروز درین دولت و این ملک مهیا
هر قوم که آیند به کین آخته سکین.
معزی.
ز بسکه دیده ٔ عشاق در تو حیران است
ترنج و دست به یک بار میبرد سکین.
سعدی (دیوان چ مصفا ص 728).

(س کُِ) [ع.] (اِ.) کارد، چاقو. ج. سکاکین.

کارد، چاقو،

چاقو

کارد

سِکِّین، کارد- چاقو- (جمع: سَکاکِیْن)