معنی سینی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

سینی. (اِ مرکب) خوانی باشد که آن را از طلا و نقره و مس و برنج سازند. (برهان) (از آنندراج) (فرهنگ رشیدی). تشت خوان. (فرهنگ اسدی). مجموعه. پیشیاره. (یادداشت بخط مؤلف):
تو چه پنداریا که من ملخم
که بترسم ز بانگ سینی و تشت.
خسروی.
|| لگن شمع و طبقی که سطح آن مشبک سازند تا فنجانهای قهوه در آن گذاشته به مجلس آرند و سینی زیرقهوه نیز همان است. (آنندراج):
بکف سینی غلامان بناموس
ز جام قهوه پر چون چتر طاووس.
سعید اشرف (از آنندراج).
روشن دل آنچه از خود کم کردکم نگردد
پیه از چراغ ریزد در سینی چراغ است.
محسن تأثیر (از آنندراج).
|| ریم آهن. (برهان) (الفاظ الادویه). || نوعی از فلزات و آن به غایت شکننده میباشد. || کاشی که بر دیوار عمارتها و حمامها چسبانند. (برهان).

سینی. (اِخ) دهی است از دهستان لاین بخش کلات شهرستان دره گز. دارای 914 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات، کنجد. شغل اهالی زراعت و مالداری است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

(اِ.) ظرف مسطح و دوره دار که از فلز یا مواد دیگر ساخته می شود.

ظرف مسطح و دوره‌دار که از فلز، چوب، پلاستیک و یا دیگر مواد ساخته می‌شود،

طبق

ظرفی باشد که آنرا از طلا و نقره و مس و برنج سازند