معنی شایست در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شایست. [ی ِ] (مص مرخم) امکان. || شاید بود: دوم را پهنا و عرض خوانند و سوم را ستبر او عمق خوانند و این هر سه اندرجسم بشایست بود گاهی. (دانشنامه ٔ علائی ص 74). || (ن مف مرخم) حلال. مباح. روا. مقابل ناشایست.
- شایست و نشایست، حلال و حرام. رجوع به شایستن شود.

جایز، حلال، روا، شایسته، معقول،
(متضاد) ناشایست

‎ (مصدر) شایستن سزاوار بودن، امکان، (اسم) حلال جایز مقابل نشایست ناشایست. یا شایست و ناشایست (نشایست) . روا و ناروا، حلال و حرام.