معنی شب کور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شب کور. [ش َ] (ص مرکب) آنکه به شب هیچ نبیند. أعشی. کسی که در شب چشمش نبیند. (فرهنگ نظام) (ناظم الاطباء). رجوع به شب کوری شود. || (اِ مرکب) خفاش. شب پره.

کسی که شب جایی را نبیند، خفاش. [خوانش: (~.) (اِمر.)]

اعشی

آنکه در شب جائی را نبیند