شرفیاب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شرفیاب. [ش َ رَف ْ] (نف مرکب) سرافرازشده و صاحب قدر و مرتبه گشته و مشرف. (ناظم الاطباء). کسی که به شرف و افتخاری نایل آید. شرف یافته. که شرف یابد. || آنکه به خدمت بزرگی می رسد. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به شرفیابی شود.

کسی که به شرف و افتخاری نایل آید، آن که به فرصت بزرگی می رسد. [خوانش: (شَ رَ) [ع - فا.] (ص فا.)]

شرف‌یابنده، شرف‌یافته، ویژگی کسی که به‌ حضور شخص بزرگی می‌رسد،

مشرف

سرافراز شده و صاحب قدر و مرتبه گشتن و مشرف، کسی که به شرف و افتخاری نایل آید