معنی شکارچی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شکارچی. [ش ِ] (ص مرکب، اِ مرکب) (از: شکار فارسی + «چی »، پسوند نسبت ترکی) شکارگر. شکارکننده. نخجیرگر. شکاری. نخجیروان. دامیار. قانص. شکره. قناص. (از یادداشت مؤلف). صیاد.
- شکارچی باشی، میرشکار. رئیس و گرداننده ٔ امور مربوطبه شکار و سرپرست شکارچیان در دستگاههای سلطنتی. رجوع به میرشکار شود.

(~.) [فا - تر.] (ص نسب.) صیاد، شکارگر.

کسی که پیشه‌اش شکار کردن جانوران است، شکارگر، شکارگیر، صیاد،

صیاد، دامیار

قناص، دام گستر، دامیار، شکارگر، صیاد

صیاد

قناص

دامیار

دام‌گستر، دامیار، شکارگر، صیاد

شکار کننده، صیاد