شکمبه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شکمبه. [ش ِ ک َ ب َ / ب ِ] (اِ) شکنبه. معده ٔ حیوانات خصوص-اً حیوانات علفخوار. (ناظم الاطباء). معده ٔ ستور. کرش. معده در غیر انسان. (یادداشت مؤلف). یکی از دو خانه ٔ زیرین دل. (لغات فرهنگستان). اشکمبه.اشکنبه. سیرابی. جانوران علفخوار (گاو، گوساله، گوسفند و غیره) که محل ذخیره ٔ علف در موقع چریدن آنها است. این قسمت در حقیقت اولین بخش معده ٔ نشخوارکنندگان است که در حکم کیسه ای حجیم برای ذخیره است. سیرابی. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به مترادفات کلمه شود.
- مثل شکمبه، پارچه ٔ سست بافته شده. (امثال و حکم دهخدا).
|| شکم. بطن. (ناظم الاطباء).

(ش کَ بَ یا بِ) (اِ.) معده جانوران علفخوار.

معدۀ حیوانات علف‌خوار،

شکمبه – عضو اصلی دستگاه گوارشی حیوان

معده حیوانات خصوصاً حیوانات علفخوار