معنی شیرین بیان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
شیرین بیان. [ریم ْ ب َ] (ص مرکب) که بیانی شیرین دارد. که خوش و دلنشین تکلم کند. آنکه بیانی شیرین و گیرا دارد. (از یادداشت مؤلف). || شیرین بیان، (اِ مرکب) مقلوب بیان شیرین. (یادداشت مؤلف). سخن مطبوع و گیرا و مؤثر.
شیرین بیان. [ریم ْ ب َ] (اِ مرکب) ریشه ٔ دوایی که به تازی اصل السوس گویند. (ناظم الاطباء). سوس. دارهرم. غلوخزیا. غلوقزیا. عودالسوس. قلوقیریزا. غلوقوریزا. موئینه. (یادداشت مؤلف). اسم ترکی سوس است. (تحفه ٔ حکیم مؤمن). گیاهی است علفی و پایا از تیره ٔ سبزی آساها که به ارتفاع 50 سانتی متر تا یک متر می رسد. این گیاه بومی جنوب اروپا و شمال افریقا و نواحی معتدل آسیا می باشد (در اکثر نقاط ایران خصوصاً نواحی شرقی و شمال شرقی و همچنین آذربایجان بفراوانی می روید). برگهای آن مرکب و از 4 تا 7 زوج برگچه به اضافه ٔ یک برگچه ٔ انتهایی تشکیل یافته است. گلهایش مایل به آبی و میوه اش نیام و شامل 5 تا 6 دانه ٔ مایل به قهوه یی است. ریشه و ساقه ٔ زیرزمینی آن مصرف دارویی دارد. عصاره ٔ شیرین بیان به مناسبت شیرینی طعم آن جهت مخفی کردن طعم ناپسند بعضی داروها نظیر کاسیا و گنه گنه مصرف می شود و بعلاوه چون موجب کم شدن انقباضات روده می گردد آنرا بامسهل های قوی مخلوط می کنند تا از پیچش جلوگیری شود. سوس. اصل السوس. عرقسوس. عرق السوس. شجرهالسوس. مهک.
توضیح: ریشه ٔ شیرین بیان در بازار به نام آسه نیز عرضه میشود. (فرهنگ فارسی معین).
- ریشه ٔ شیرین بیان، عرق سوس. عرق دارهرم. (یادداشت مؤلف).
- شیرین بیان چینی، گونه ای شیرین بیان که در نواحی شمالی چین و همچنین شمال شرقی ایران (نواحی خراسان) و افغانستان بفراوانی می روید و طعم ریشه ٔ آن از دیگر انواع شیرین تر است. شیرین بیان خطایی. سوس چینی. سوس شوکی. (فرهنگ فارسی معین).
- شیرین بیان صحرایی، گونه ای گون که از ریشه و ساقه ٔ زیرزمینی آن عصاره ٔ شیرین مزه ای استخراج می کنند و همان مصارف دارویی شیرین بیان را دارد. (فرهنگ فارسی معین).
(بَ) (اِمر.) گیاهی است علفی و پایا از تیره سبزی آساها. رنگ گل هایش مایل به آبی. ریشه و ساقه آن مصرف دارویی دارد.
ریشۀ شیرین گیاهی خودرو که مصرف دارویی دارد،
گیاه دارویى سوس
گیاه خوش سخن
آنکه خوش و دلنشین تکلم کند گیاهی خوشبو و معطر که سائیدء ریشه آن برای دردهای معده ای مفید باشد و 04 برابر شکر شیرینی دارد
آسه
ترگوی