معنی شیرین گفتاری در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

شیرین گفتاری. [گ ُ] (حامص مرکب) صفت و حالت شیرین گفتار. شیرینی و خوشی بیان. شیرین سخنی و خوش بیانی: در مقام شیرین گفتاری و شیرین کلامی درآیند. (تزوک تیموری، نسخه ٔ خطی، از مجله ٔ دانش سال 2 شماره ٔ 2 ص 83). رجوع به شیرین گفتار و شیرین سخنی شود.