معنی صباوت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
صباوت. [ص ِ وَ] (ع اِمص) طفولیت. بچگی. کودکی.
(صَ وَ) [ع.] (اِمص.) کودکی.
کودکی، بچگی،
کودکى
طفولیت، کودکی، نوباوگی، نوجوانی،
(متضاد) کهولت
طفولیت، بچگی، کودکی
صَباوَت، در فارسی بمعنای کودکی و خردسالی مصطلح می باشد (ریشه این قبیل لغات عربی است و در فارسی با همان معنای ریشه ای در این قالب و صیغه مورد اصطلاحِ خاص و عام قرار گرفته است مثال دیگر قضاوت است...»