معنی طاعت پیشه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

طاعت پیشه. [ع َ ش َ / ش ِ] (ص مرکب) طاعت ور. (آنندراج). عابد.

فرهنگ عمید

مطیع، فرمان‌بردار،
آن‌که طاعت و عبادت را پیشۀ خود سازد،

فرهنگ فارسی هوشیار

آن که طاعت و عبادت پیشه خود سازد.

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر