معنی طاعت پیشه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
طاعت پیشه. [ع َ ش َ / ش ِ] (ص مرکب) طاعت ور. (آنندراج). عابد.
فرهنگ عمید
مطیع، فرمانبردار،
آنکه طاعت و عبادت را پیشۀ خود سازد،
فرهنگ فارسی هوشیار
آن که طاعت و عبادت پیشه خود سازد.
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.