معنی طامح در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

طامح. [م ِ] (ع ص) زن که بی اجازت شوی در اهل خود رود. (منتهی الارب) (آنندراج). زن نافرمان. سرکش. (غیاث اللغات). || زن نگرنده بسوی مردان. (منتهی الارب) (آنندراج).
- اِمراه طامح یا امراه طماحه؛ زن که بشهوت به مردان نگرد. زن چشم چران. || بلند از هر چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (غیاث اللغات). عالی.

زن نافرمان، زن چشم چران، خوب و عالی از هر چیز. [خوانش: (مِ) [ع.] (ص.)]

زن نافرمان

سرکش، نافرمان، چشم‌چران

‎ زن نافرمان، زن چشم چران (صفت) زن نافرمان زن سرکش، زن نگرنده به سوی مردان زن چشم چران، بلند عالی.