معنی طرقه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
طرقه. [طُ ق َ / ق ِ] (اِ) مرغی است. نوعی مرغ است سیاه، دوچند گنجشکی و سخن گوی. قسمی مرغ که پرهای آن به سیاهی گراید و مانند طوطی تقلید صوت شنوده کند. شارک. شارو. شار. شحرور. قره طاوق. توکا. چاله خوس. چاله خسب.
طرقه. [طُ ق َ] (اِخ) از توابع خراسان، و دارای معدن زغال سنگ است. (جغرافی اقتصادی کیهان ص 40).
(طَ رَ قِّ) (اِ.) = ترقه: نوعی بازیچه برای بچه ها حاوی مقداری باروت که با آتش زدن منفجر شده و صدای زیادی می دهد.
چکاوک
توکا، چکاوک، جل
تاریکی راه ها تاریکی، آزمندی، گولی، گول، خوی، راه روش، تو بر تو، بر هم، بر هم نهادن، دام کوچک روش نادرست نویسی تراکه ترغه از ترکیدن نادرست نویسی درغه از پرند گان جل جلک (گویش خراسانی) باروت، بازیچه ایست کودکان را