معنی عروه ٔ وثقی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عروه ٔ وثقی. [ع ُرْ وَ / وِ ی ِ وُ قا] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) در اصل لغت دسته ٔ کوزه و امثال آن را گویند که محکم باشد و زود از جای خود کنده نشود، اما بحسب استعمال بر هر کسی که اعتماد توان کرد و تمسک به او توان جست اطلاق کنند. (آنندراج). رجوع به عروهالوثقی و عروه شود: به حبل تقوی یقین و عروه ٔ وثقی دین متمسک و معتصم بوده است. (سندبادنامه ص 216). هر کجا کسی را پای از مولد اقطار زایل میشد دست در عروه ٔ وثقی اهتمام بارگاه همایون او میزد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 3).