معنی عشق حقیقی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عشق حقیقی. [ع ِ ق ِ ح َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) در اصطلاح فلاسفه و متصوفه، محبه اﷲ و صفات و افعال اوست. (از فرهنگ علوم عقلی). الفت رحمانی و الهام شوقی است و ذات حق که واجد تمام کمالات است و عاقل و معقول بالذات است عاشق و معشوق است. و بالجمله عشق حقیقی عشق به لقاء محبوب حقیقی است که ذات احدیت باشد. (از فرهنگ مصطلحات عرفاء). و رجوع به عشق و عشق افلاطونی شود.