معنی علاج در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

علاج. [ع ِ] (ع مص، اِمص) درمان. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء): در کتب طب آورده اند که فاضلترین ِ اطباء آن است که بر علاج ازجهت ثواب آخرت مواظبت نماید. (کلیله ص 851). به رغبتی صادق... روی بعلاج بیماران آوردم. (کلیله ص 59). رنج مبر در معالجت چیزی که علاج نپذیرد. (کلیله ص 322).
پتیاره ٔ ظلمی بلای بخلی
درمان نیازی علاج آزی.
مسعودسعد.
- امثال:
علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد.
سعدی.
|| تدبیر و چاره و گزیر. (ناظم الاطباء):
چون نمک خود تبه شودچه علاج
چاره چه غرقه را ز رود برک ؟
خسروی.
علاجی بکن کز دلم خون نیاید.
والهی.
|| کار و عمل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || مزاولت نمودن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). زدن کسی را به شمشیر. || شدت دیدن از کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || (اِ) دارو. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).

(مص م.) درمان کردن، (اِمص.) درمان، معالجه، (اِ.) چاره. [خوانش: (عِ یا عَ) [ع.]]

درمان کردن،
دوا، درمان، چاره،
[مجاز] چاره‌گری، اندیشیدن چاره برای رفع یک مشکل،
* علاج شدن: (مصدر لازم) درمان شدن،
* علاج کردن: (مصدر متعدی)
درمان کردن،
چاره کردن: به دور لاله دماغ مرا علاج کنید / گر از میانهٴ بزم طرب کناره کنم (حافظ: ۷۰۰)،

چاره

مداوا کردن

درمان، چاره

تداوی، تشفی، چاره، درمان، شفا، مداوا، معالجه، وید

‎ چار گزیره ویده، درمان، مروسیدن (ممارست)، چاره جویی درمانش ‎ (مصدر) درمان کردن مداوا کردن، (اسم) مداوای بیماری معالجه، (اسم) درمان، چاره تدبیر. درمان، مداوا کردن امراض

عِلاج، دَوا-آنچه بدان شفا بخشند-ایضاً مصدر عالَجَ-یُعالِجُ بمعنای مُداوا کردن نیز می باشد در فارسی با تلفظ عَلاج و به معنای درمان و معالجه- چاره و تدبیر نیز مصطلح است،