معنی علامه حائری در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

علامه حائری. [ع َل ْ لا م َ ءِ] (اِخ) حاج شیخ عبدالکریم بن محمدجعفر مهجردی یا میجردی یزدی حائری. از اجله ٔ علمای طراز اول این عصر می باشد. در سال 1276 هَ. ق. در دهی بنام «میجرد» از دهات یزد متولد شد. پس از تکمیل مقدمات علوم عربی و ادبی رهسپار عتبات شده نزد حاج میرزا حسین شیرازی و شیخ فضل اﷲ نوری و آخوند ملا کاظم خراسانی و سیدکاظم و سیدمحمد اسپهانی فشارکی یزدی تلمذ نمود. در سال 1332 هَ. ق. از کربلابه سلطان آباد ایران مراجعت کرد و در سال 1340 هَ. ق. به قم رفته حوزه ٔ علمیه ٔ آنجا را تشکیل داد. و براثر توجه و اهتمام وی شماره ٔ طلاب این حوزه پانصد تن شد و تمام وسایل لازم ایشان فراهم شد و هر یک را به فراخور استعداد علمی و عملی خود وظیفه ای مقرر کرد. او در سال 1355 هَ. ق. وفات یافت و در سمت بالای سر حضرت معصومه (ع) مدفون گشت. تألیفات وی عبارتست از: 1- تقریرات، که تقریرات استاد خود سیدمحمد فشارکی است. 2- دررالفوائد فی الاصول، که سه مرتبه در ایران چاپ شده است. 3- کتاب الرضا (ع). 4- کتاب الصلاه که در تهران چاپ شده. 5- کتاب المواریث. 6- کتاب النکاح.
وی در قم دارای آثار خیریه ایست که از آن جمله است:1- بیمارستان قم. 2- قبرستان تازه ٔ قم در کنار رودخانه. 3- غسال خانه. 4- تعمیرات مدارس قم و ساختمان مرتبه ٔ فوقانی مدرسه ٔ دارالشفا و مدرسه ٔ فیضیه و چراغ برقی آنها. 5- کتابخانه ٔ مدرسه ٔ فیضیه... (از ریحانهالادب ج 1 ص 32 از احسن الودیعه و الذریعه و غیره).