معنی علی آباد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان اکراد ساوجبلاغ بخش کرج شهرستان تهران واقع در 46 هزارگزی شمال باختری کرج و 5 هزارگزی جنوب راه عمومی. ناحیه ایست جلگه دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 198 تن است. آب آن از قنات و رود کردان تأمین میشود. محصول آن غلات، بنشن، صیفی، چغندرقند و لبنیات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن از طریق شاه دوست ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان فارغان بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس واقع در 66 هزارگزی خاور حاجی آباد و در سر راه مالرو حاجی آباد به احمدی. دارای 15 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان باغین بخش مرکزی شهرستان کرمان واقع در 48 هزارگزی جنوب باختری شهر کرمان و سه هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ کرمان به تهران. دارای 50 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان کوهبنان بخش راور شهرستان کرمان واقع در 81 هزارگزی شمال باختری راور و 35 هزارگزی شمال راه فرعی راور به کرمان. دارای 45 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان کوه پنج بخش مرکزی شهرستان سیرجان واقع در 80 هزارگزی شمال خاوری سعیدآباد و در سر راه مالرو تنگو به خانه سرخ. دارای 30 تن سکنه است که از طایفه ٔ قرائی می باشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان رودان بخش میناب شهرستان بندرعباس واقع در 36 هزارگزی شمال میناب، و در سر راه فرعی کهنوج به میناب. دارای 30 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان ارزوئیه ٔ بخش بافت شهرستان سیرجان واقع در 142 هزارگزی جنوب خاوری بافت و در سر راه فرعی ده سرد به علی آباد. دارای 25 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان ارزوئیه ٔ بخش بافت شهرستان سیرجان واقع در 120 هزارگزی جنوب باختری بافت و در سر راه فرعی دشت بر به دولت آباد. دارای 24 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان رودخانه ٔ بخش میناب شهرستان بندرعباس واقع در 95 هزارگزی شمال میناب و 7 هزارگزی باختر راه مالرو میناب به گلاشکرد. دارای 25 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان اندوهجرد بخش شهداد شهرستان کرمان واقع در 16 هزارگزی جنوب شهداد و در سر راه فرعی گوک به شهداد. دارای 20 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان بلورد بخش مرکزی شهرستان سیرجان واقع در 40 هزارگزی خاور سعیدآباد و 2 هزارگزی شمال راه فرعی سیرجان به بلورد. دارای 18 تن سکنه از طایفه ٔ بچاقچی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان پاریز بخش مرکزی شهرستان سیرجان واقع در 60 هزارگزی شمال خاوری سعیدآباد و در سر راه مال روپاریز به خاتون آباد. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. دارای 15 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان حصن بخش زرند شهرستان کرمان واقع در 60 هزارگزی باختر زرند و 9 هزارگزی جنوب راه مالرو زرند به بافق. دارای 15 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان دشت آب بخش بافت شهرستان سیرجان واقع در 29 هزارگزی جنوب باختری بافت و در سر راه فرعی بافت به خبر. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 56 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند.راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان چهارفرسخ بخش شهداد شهرستان کرمان واقع در 15 هزارگزی شمال باختری شهداد و یک هزارگزی راه مالرو شهداد به راور. دارای 15 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از بخش ماهان شهرستان کرمان واقع در 21 هزارگزی جنوب ماهان و 10 هزارگزی راه شوسه ٔ کرمان به بم. دارای 15 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان نگار بخش مشیز شهرستان سیرجان واقع در 30 هزارگزی جنوب مشیز و در سر راه مالرو قریهالعرب به مشیز. دارای 12 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان حرجند بخش مرکزی شهرستان کرمان واقع در 56 هزارگزی شمال کرمان و 4 هزارگزی خاور راه مالرو کرمان به راور. دارای 12 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان سیرچ بخش شهداد شهرستان کرمان واقع در 45 هزارگزی جنوب باختری شهداد و در سر راه مالرو سیرچ به کرمان. دارای 10 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سیریز بخش زرند شهرستان کرمان واقع در 45 هزارگزی شمال باختری زرند و 17 هزارگزی خاور راه مالرو زرند به بافق. دارای 10 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان ابراهیم آباد بخش مرکزی شهرستان سیرجان واقع در 12 هزارگزی جنوب سعیدآباد و در سر راه شوسه ٔ سیرجان به بندرعباس. دارای 10 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از بخش ساردوئیه ٔ شهرستان جیرفت واقع در 4 هزارگزی خاور ساردوئیه و 4 هزارگزی جنوب راه مالرو ساردوئیه به جیرفت. دارای 10 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان کشیت بخش شهداد شهرستان کرمان واقع در 150 هزارگزی جنوب شهداد، و در سر راه مالرو دارزین به گوک. دارای 10 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان درختنگان بخش مرکزی شهرستان کرمان واقع در 30 هزارگزی شمال خاوری کرمان و 5 هزارگزی شمال راه مالرو شهداد به کرمان. دارای 8 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان خنامان شهرستان رفسنجان واقع در 59 هزارگزی خاور رفسنجان و 16 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ رفسنجان به کرمان. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 53 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش شهداد شهرستان کرمان واقع در 22 هزارگزی خاور شهداد و 2 هزارگزی خاور راه مالرو کشیت به خراسان. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 60 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن خرماو غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از بخش راین شهرستان بم واقع در 5 هزارگزی خاور راین و 3 هزارگزی جنوب راه فرعی راین به نی بید. دارای 2خانوار سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بلوک سرحد چهاردانگه (یا سرحد چهارناحیه) واقع در سه فرسخ پیشتر شمال اسپاس. (از فارسنامه ٔ ناصری ص 220، بلوکات فارس، بلوک سرحد چهاردانگه).

علی آباد.[ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان خنگشت بخش مرکزی شهرستان آباده واقع در 22 هزارگزی جنوب اقلید و در کنار راه فرعی ده بید به اقلید. ناحیه ایست جلگه و سردسیر. سکنه ٔ آن 180 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود.محصول آن غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت و قالی بافی اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان قره باغ بخش مرکزی شهرستان شیراز واقع در 15 هزارگزی جنوب شیراز. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 157 تن است. آب آن از چشمه تأمین می شود. محصول آن غلات و برنج و چغندر است. اهالی به زراعت اشتغال دارند.راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان فسارود بخش داراب شهرستان فسا واقع در 21 هزارگزی باختر داراب. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر و مالاریایی. سکنه ٔ آن 151 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات، حبوبات، پنبه و جالیزکاری است. اهالی به زراعت و قالی بافی اشتغال دارند.راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان توابع ارسنجان بخش زرقان شهرستان شیراز واقع در 91 هزارگزی خاور زرقان و 5 هزارگزی راه فرعی ارسنجان به خفرک. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 135 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و چغندر است. اهالی به زراعت و قالی بافی اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و نیز رجوع به فارسنامه ٔ ناصری ص 174، بلوکات فارس، بلوک ارسنجان شود.

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان چنار بخش مرکزی شهرستان آباده واقع در 120 هزارگزی جنوب خاوری آباده و در کنار راه شوسه ٔ آباده به اقلید. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات، پنبه، انگور و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان بافتن قالی و گیوه است. در نزدیکی این ده معدن سنگ گچ قرار دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان خفرک بخش زرقان شهرستان شیراز واقع در 46 هزارگزی شمال خاوری زرقان و یک هزارگزی راه شوسه ٔ شیراز به اصفهان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 85 تن است. آب آن از رودخانه ٔ سیوند تأمین می شود. محصول آن غلات و چغندر ومیوه است. اهالی به زراعت و باغبانی اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان شش ده قره بلاغ بخش مرکزی شهرستان فسا واقع در 34 هزارگزی خاور فسا و در کنار راه فرعی فسا به داراکویه. سکنه ٔ آن 41 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان فرمشکان بخش سروستان شهرستان شیراز واقع در 120 هزارگزی جنوب باختری سروستان و 5 هزارگزی راه شوسه ٔ شیراز به جهرم. سکنه ٔ آن 7 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بلوک رام هرمز واقع درپنج فرسخ و نیمی میانه ٔ جنوب و مشرق رام هرمز. (از فارسنامه ٔ ناصری ص 216، بلوکات فارس، بلوک رامهرمز).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از ناحیه ٔ خُشن آباد بلوک سبعه واقع در پنج فرسخی میانه ٔ شمال و مشرق خُشن آباد. (از فارسنامه ٔ ناصری ص 218، بلوکات فارس، بلوک سبعه).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از ناحیه ٔ فُرک بلوک سبعه واقع در چهارفرسخی جنوب فرک. (ازفارسنامه ٔ ناصری ص 219، بلوکات فارس، بلوک سبعه).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش بزمان شهرستان ایرانشهر واقع در 4 هزارگزی جنوب بزمان و 2 هزارگزی باختر راه مالرو ایرانشهر به بزمان. ناحیه ایست کوهستانی و گرمسیر و مالاریائی. سکنه ٔ آن 75 تن است. آب آن از رودخانه تأمین می شود. محصول آن خرما و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان ناروئی بخش شیب آب شهرستان زابل واقع در 10 هزارگزی خاور سکوهه و 14 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ زاهدان به زابل. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای گرم و معتدل. سکنه ٔ آن 1185 تن است. آب آن از رودخانه ٔ هیرمند تأمین می شود. محصول آن غلات و لبنیات و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، وصنایع دستی آنان بافتن قالیچه و گلیم و کرباس است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش پشت آب شهرستان زابل واقع در 21 هزارگزی شمال باختری ینجار، و 2 هزارگزی راه فرعی ادیمی به زابل. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای گرم و معتدل. سکنه ٔ آن 669 تن است. آب آن از رودخانه ٔ هیرمند تأمین می شود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان بافتن قالیچه و گلیم و کرباس است. راه آن فرعی است. ساکنان این ده از طایفه ٔ کلانتری هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ باختری شهرستان رفسنجان واقع در 5 هزارگزی جنوب رفسنجان و در کنار راه شوسه ٔ کرمان به رفسنجان. ناحیه ایست جلگه و سردسیر، و دارای 36 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و پسته و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند.راه آن شوسه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بلورد بخش مرکزی شهرستان سیرجان واقع در 54 هزارگزی خاور سعیدآباد و در سر راه فرعی سیرجان به بافت. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 300 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و حبوبات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن فرعی است. ساکنان این ده ازطایفه ٔ بچاقچی هستند. و مزارع مقصودآباد و مرداب و نوران جزء آن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش خاش شهرستان زاهدان واقع در یکهزار گزی جنوب خاوری خاش و در کنار راه شوسه ٔ خاش به سراوان. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر. سکنه ٔ آن 300 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند.راه آن شوسه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان نوق شهرستان رفسنجان واقع در 48 هزارگزی شمل باختری رفسنجان و در کنار راه مالرو رفسنجان به بافق. ناحیه ایست جلگه وسردسیر. سکنه ٔ آن 160 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و پسته و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان گلیم بافی است.راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان دراگاه بخش سعادت آباد شهرستان بندرعباس واقع در 48 هزارگزی شمال حاجی آباد و در سر راه شوسه ٔ کرمان به بندرعباس. ناحیه ایست جلگه وگرمسیر. سکنه ٔ آن 152 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن خرما و غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن شوسه است. مزارع مهدی آباد و زیارت جزء این ده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش راور شهرستان کرمان واقع در 4 هزارگزی خاور راه فرعی راور به مشهد. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 90 تن است. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و پسته است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالی بافی است (قالی با نقشه).راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کوهبنان بخش راور شهرستان کرمان واقع در 9 هزارگزی شمال باختری راور و یک هزارگزی راه فرعی راور به یزد. ناحیه ایست جلگه و سردسیر. دارای 85 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین می شود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند.راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان صوغان بخش بافت شهرستان سیرجان واقع در 168 هزارگزی جنوب خاوری بافت و 2 هزارگزی شمال راه فرعی دولت آباد به کهنوج. ناحیه ایست کوهستانی و گرمسیر و مالاریایی، و دارای 85 تن سکنه. آب آن از رودخانه تأمین می شود. محصول آن غلات و خرما است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان کشکوئیه ٔ شهرستان رفسنجان واقع در 56 هزارگزی شمال باختری رفسنجان و 7 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ رفسنجان به یزد. دارای 2 خانوار سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان حرجندبخش مرکزی شهرستان کرمان واقع در 55 هزارگزی شمال کرمان و 3 هزارگزی باختر راه مالرو شهداد به راور دارای 5 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان لار واقع در 36 هزارگزی خاور لار و در دامنه ٔ جنوبی کوه کهنه زرد. ناحیه ایست گرمسیر و مالاریایی.سکنه ٔ آن 203 تن است. آب آن از قنات و چاه تأمین می شود. محصول آن غلات و خرما و صیفی است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و نیز رجوع به فارسنامه ٔ ناصری ص 291، بلوکات فارس، بلوک لارستان، ناحیه ٔ مضافات لار شود.

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش حومه ٔ شهرستان شهرضا واقع در 11 هزارگزی جنوب باختری شهرضا و متصل به راه عمومی شهرضا به علی آباد و دهاقان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 448 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه و بادام است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن اتومبیل رو است. در اطراف این آبادی معدن گچ وجود دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کنارشهر بخش برد سکن شهرستان کاشمر واقع در 12 هزارگزی شمال خاوری بردسکن، و در سر راه مالروعمومی بردسکن به ریوش. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 366 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، زیره ٔ سبز، منداب، میوه ٔ باغ، انار، انجیر و انگور است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سرکوه بخش ریوش شهرستان کاشمر واقع در یک هزارگزی شمال خاوری ریوش و در سر راه مالرو عمومی ریوش به عطائیه. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 525 تن سکنه. آب آن از قنات و چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات، میوه های باغ و ابریشم است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان قیس آبادبخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در 60 هزارگزی جنوب خوسف. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 14 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مرکزی بخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در هزارگزی جنوب باختری خوسف و در سر راه مالرو عمومی چشمه چاگرد. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 25 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان یوسف آباد پائین جام بخش تربت جام شهرستان مشهد واقع در 24 هزارگزی جنوب خاوری تربت جام و در سر راه شوسه ٔ نظامی جنت آباد به تربت جام. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 50 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان پیوه ژن بخش فریمان شهرستان مشهد واقع در 62 هزارگزی شمال باختری فریمان و 7 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ عمومی طهران به مشهد. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 57 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان چولائی خانه ٔ بخش حومه ٔ شهرستان مشهد واقع در 36 هزارگزی شمال خاوری مشهد. ناحیه ایست دره و سردسیر، و دارای 119 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و سیب زمینی است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان رادکان بخش حومه ٔ شهرستان مشهد واقع در 78 هزارگزی شمال باختری مشهد و در سر راه شوسه ٔ عمومی مشهد به رادکان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 219 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان پیشکوه بخش تفت شهرستان یزد واقع در 37 هزارگزی جنوب باختری تفت و متصل بجاده ٔ ابرقو به تفت و یزد. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 2108 تن سکنه. آب آن از قنات و رودخانه ٔ محلی تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن اتومبیل رو است. این ده دارای دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سمیرم پائین بخش حومه ٔ شهرستان شهرضا واقع در 30 هزارگزی شمال باختری شهرضا و 2 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ طالخونچه به قمبوان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 1227 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان جاجیم بافی است. راه آن اتومبیل رو است. این ده در حدود 7 باب دکان دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کرون بخش نجف آباد شهرستان اصفهان واقع در 50 هزارگزی باختر نجف آباد و متصل به راه شوسه ٔ نجف آباد به دامنه. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 411 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، انگور، سیب زمینی، بادام و گردو است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مرکزی بخش حومه ٔ شهرستان بجنورد واقع در 6 هزارگزی شمال بجنورد و 4 هزارگزی خاور راه مالرو عمومی بجنورد به مانه. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 756 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و بنشن است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان رستاق بخش اشکذر شهرستان یزد واقع در 7 هزارگزی شمال باختری اشکذر و در کنار راه اشکذربه میبد. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 387 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. صنایع دستی آنان نساجی میباشد. راه آن اتومبیل رو است. این ده دارای دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان دهق بخش نجف آباد شهرستان اصفهان واقع در 66 هزارگزی شمال باختری نجف آباد و متصل به راه مالرو دهک به دامنه. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 242 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، انگور، سیب زمینی، بادام، کتیرا، توت و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بالا از شهرستان اردستان واقع در 33 هزارگزی جنوب اردستان و 16 هزارگزی جنوب خاوری راه شوسه ٔ اردستان به اصفهان. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 200 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و کتیرا ومحصولات حیوانی است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان گرکن بخش فلاورجان شهرستان اصفهان واقع در 14 هزارگزی جنوب خاوری فلاورجان و 2 هزارگزی جنوب جاده ٔ مبارکه به اصفهان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 184 تن است. آب آن از رودخانه ٔ زاینده رود تأمین میشود. محصول آن غلات، برنج، صیفی و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش شهربابک شهرستان یزد واقع در 3 هزارگزی جنوب باختری شهربابک و متصل به راه فرعی شهربابک به هرات خوره. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 120 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایعدستی زنان قالی بافی است. راه آن فرعی است. این ده دارای دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان برزاوند شهرستان اردستان واقع در 50 هزارگزی جنوب خاوری اردستان، و 12 هزارگزی راه شوسه ٔ اردستان به نائین. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 117 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، کتیرا و کنجد است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مهاباد بخش بافق شهرستان یزد واقع در 66 هزارگزی شمال خاوری بافق و 13 هزارگزی خاور جاده ٔ بهاباد به جزستان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 101 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان قهاب بخش حومه ٔ شهرستان اصفهان واقع در 34 هزارگزی خاور اصفهان، و 6هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ اصفهان به یزد. دارای 33 تن سکنه است. آب آن از رودخانه ٔ زاینده رود تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان پشتکوه بخش اردل شهرستان شهرکرد واقع در 11 هزارگزی خاور اردل. دارای 11 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) ده مخروبه ایست از بخش سمیرم بالا از شهرستان شهرضا. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کریت بخش طبس شهرستان فردوس واقع در 18 هزارگزی جنوب خاوری طبس. ناحیه ایست دشت و گرمسیر و دارای 25 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و انگور است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان عشق آباد بخش فدیشه ٔ شهرستان نیشابور واقع در 21 هزارگزی شمال خاوری فدیشه. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 126 تن سکنه. آب آن ازقنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان کرباس بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان بهرآسمان بخش ساردوئیه ٔ شهرستان جیرفت واقع در 47 هزارگزی جنوب باختر ساردوئیه و 23 هزارگزی جنوب راه مالرو بافت به ساردوئیه. دارای یک خانوار سکنه است که از طایفه ٔ مهنی میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بالاخواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه واقع در 33 هزارگزی شمال باختری رود و5 هزارگزی جنوب باختری راه شوسه ٔ عمومی تربت حیدریه به قصبه ٔ رود. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 64تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان بافتن کرباس و قالیچه است. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سنگان بخش رشخوار شهرستان تربت حیدریه واقع در 28 هزارگزی شمال باختری رشخوار و 3 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ عمومی تربت به رشخوار. ناحیه ایست دامنه و گرمسیر، و دارای 448 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه و بادام است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان بافتن قالیچه و کرباس است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان زهان بخش قاین شهرستان بیرجند واقع در 101 هزارگزی جنوب خاوری قاین و 20 هزارگزی خاور راه اتومبیل رو اسفدن به اسفج. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 122 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و شلغم است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالیچه بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مؤمن آباد بخش درمیان شهرستان بیرجند واقع در 37 هزارگزی جنوب درمیان 3 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ بیرجند به درح. ناحیه ایست دامنه و گرمسیر، و دارای 15 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان گل فریز بخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در 30 هزارگزی جنوب خاوری خوسف. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 49 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان قیس آباد بخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در 30 هزارگزی جنوب خاوری خوسف و 13 هزارگزی شمال خاوری قیس آباد. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر و دارای 74 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان کرباس بافی است. راه آن مالرو است و از طریق خوسف میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کاریزنو بخش تربت جام شهرستان مشهد واقع در 50 هزارگزی شمال باختری تربت جام و 5 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ عمومی تربت جام به فریمان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 230 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان نهارجانات بخش حومه ٔ شهرستان بیرجند واقع در 30 هزارگزی جنوب خاوری بیرجند. ناحیه ایست دامنه و دارای آب و هوای معتدل، و 24 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد.[ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان نهبندان بخش خوسف شهرستان بیرجند واقع در 120 هزارگزی باختر خوسف و در سر راه مالرو عمومی بصیران. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر. دارای 113 تن سکنه است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان طبس مسینا از بخش درمیان شهرستان بیرجند واقع در 37 هزارگزی جنوب خاوری درمیان و در سر راه شوسه ٔ عمومی آواز به درح. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 41 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات وپنبه است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان رود میان خواف بخش خواف شهرستان تربت حیدریه واقع در 12 هزارگزی جنوب باختری رود و10 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ عمومی تربت حیدریه به نیازآباد. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 86 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه و بنشن است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالیچه بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان ازغند بخش فیض آباد و محولات شهرستان تربت حیدریه واقع در 56 هزارگزی باختر فیض آباد و در سر راه شوسه ٔ عمومی کاشمر. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 330 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و خشکبار است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالی بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان برکال بخش خلیل آباد شهرستان کاشمر واقع در 15 هزارگزی جنوب خاوری خلیل آباد. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 109 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، زیره، پنبه و منداب است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کهنه فرود بخش حومه ٔ شهرستان قوچان واقع در 7 هزارگزی جنوب خاوری قوچان و 2 هزارگزی شمال خاوری راه شوسه ٔ قدیمی مشهد به قوچان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 967 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و بنشن است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالیچه بافی است. راه آن مالرو است. این ده دارای دفتر ازدواج و طلاق و یک باب دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان شامکان بخش ششتمد شهرستان سبزوار واقع در 42 هزارگزی شمال خاوری ششتمد. ناحیه ایست کوهستانی و گرمسیر، و دارای 140 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالیچه بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حکم آباد بخش صفی آباد شهرستان سبزوار واقع در 22 هزارگزی جنوب باختری صفی آباد و در سر راه شوسه ٔ عمومی سبزوار به جغتای. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 22 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه و زیره است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان طبس بخش صفی آباد شهرستان سبزوار واقع در 32 هزارگزی جنوب راه آهن. ناحیه ایست دامنه و دارای آب و هوای معتدل و 12 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و میوه های باغ و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است، و از طریق حجت آباد می توان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مزینان بخش داورزن شهرستان سبزوار واقع در 12 هزاروپانصدگزی جنوب باختری داورزن و 3 هزارگزی جنوب جاده ٔ شوسه ٔ قدیمی سبزوار. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و 67 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان باشتین بخش داورزن شهرستان سبزوار واقع در 25 هزارگزی جنوب خاوری داورزن. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 24 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه و زیره است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان رقه ٔ بخش بشرویه ٔ شهرستان فردوس واقع در 18 هزارگزی باختر بشرویه و 4 هزارگزی شمال راه مالرو عمومی بشرویه به گلشن. ناحیه ایست دره و گرمسیر، و دارای 37 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، ارزن، میوه های باغ و ابریشم است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان طاغنکوه بخش فدیشه ٔ شهرستان نیشابور واقع در 17 هزارگزی شمال فدیشه. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 57 تن سکنه. آب آن ازقنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان کرباس بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان ماروسک بخش سرولایت شهرستان نیشابور واقع در 18 هزارگزی جنوب خاوری چکنه بالا. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل، و 60 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان میان آباد بخش اسفراین شهرستان بجنورد واقع در 24 هزارگزی جنوب باختری اسفراین و 12 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ عمومی بجنورد به اسفراین. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر، و دارای 281 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، بنشن، زیره و پنبه است. اهالی به زراعت و مالداری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان قالیچه بافی است. این ده دارای یک باب دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مرودشت بخش زرقان شهرستان شیراز واقع در 23 هزارگزی شمال خاوری زرقان و 4 هزارگزی راه شوسه ٔ شیراز به اصفهان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی، و 186 تن سکنه. آب آن از رودخانه ٔ سیوند تأمین می شود. محصول آن غلات و چغندر است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مال رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان دشمنزیاری بخش فهلیان و ممسنی شهرستان کازرون واقع در 52 هزارگزی راه فرعی هرایجان به اردکان. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی، و 284 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین می شود. محصول آن غلات و برنج و حبوبات است. اهالی به زراعت و گلیم بافی اشتغال دارند. راه آن مالرو است. این ده دارای دبستان و معدن سنگ گچ است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و نیز رجوع به فارسنامه ٔ ناصری ص 304، بلوکات فارس، بلوک ممسنی شود.

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء بخش شهریار شهرستان تهران واقع در 10 هزارگزی جنوب علیشاه عوض. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 229 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، صیفی باغات و چغندرقند قلمستان است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن از طریق آدران ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مشکین خاوری بخش مرکزی شهرستان خیاو واقع در 21 هزارگزی خاور خیاو و 2 هزارگزی راه شوسه ٔ خیاو به اردبیل. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 428 تن است. آب آن از رود «انار» تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات، پنبه و سردرختی است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن ارابه رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان پشت بسطام بخش قلعه نو شهرستان شاهرود واقع در 2 هزارگزی جنوب قلعه نو و متصل به راه شوسه ٔ شاهرود به گرگان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 320 تن است. آب آن از قنات. محصول آن غلات و بنشن و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان استرآبادرستاق بخش مرکزی شهرستان گرگان واقع در 24 هزارگزی خاور گرگان. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریایی. سکنه ٔ آن 210 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن برنج، غلات، لبنیات و توتون سیگار است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. صنایع دستی زنان بافتن پارچه های ابریشمی و کرباس بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان فریم بخش دودانگه ٔ شهرستان ساری واقع در 5 هزارگزی خاور کهنه ده. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای مرطوب و مالاریائی. سکنه ٔ آن 180 تن است. آب آن از رودخانه ٔ شیرین رود. محصول آن برنج و غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. دارای راه مالرو است. پزشک بهداری در این آبادی مسکن دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان دامغان واقع در 26 هزارگزی جنوب خاوری دامغان و 3 هزارگزی جنوب ایستگاه دامغان. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 180 تن است. آب آن از قنات. محصول آن غلات و پسته و انگور است. راه آن از طریق شمس آباد اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان گلیجان شهرستان شهسوار واقع در 6 هزارگزی جنوب باختری شهسوار. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنه ٔ آن 160 تن است. آب آن از رودخانه ٔ تیرم تأمین میشود. محصول آن برنج و مرکبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. این ده از دو محله ٔ بالا و پائین تشکیل شده است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش مینودشت شهرستان گرگان واقع در 8 هزارگزی جنوب خاوری مینودشت. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 55 تن است. آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول آن غلات و ابریشم است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. صنایع دستی زنان بافتن پارچه ٔ ابریشمی و چادرشب است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان قشلاق کلارستاق بخش چالوس شهرستان نوشهر واقع در 2 هزارگزی باختر چالوس. دارای 25 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان «لنگا»ی شهرستان شهسوار واقع در 27 هزارگزی جنوب خاوری شهسوار و7500گزی جنوب راه شوسه ٔ شهسوار به چالوس. دارای 20 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است ازدهستان هرازپی بخش مرکزی شهرستان آمل واقع در 18 هزارگزی شمال آمل و 3 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ کناره. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنه ٔ آن 19 تن است. آب آن از رودخانه ٔ هراز و چشمه ٔ محلی تأمین میشود. محصول آن برنج، غلات، پنبه، کنف و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش سراسکند شهرستان تبریز واقع در 5 هزارگزی خاورسراسکند و در مسیر راه شوسه ٔ سراسکند به سیاه چمن. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 816 تن است. آب آن از چشمه و رود. محصول آن غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند.راه آن شوسه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان خان اندبیل بخش مرکزی شهرستان هروآباد واقع در3 هزار و پانصد گزی شمال هروآباد و 4 هزارگزی راه شوسه ٔ هروآباد به میانه. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 352 تن است. آب آن از دو رشته چشمه. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان خیرودکنار بخش مرکزی شهرستان نوشهر واقع در 3 هزارگزی جنوب خاوری نوشهر و 2 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ نوشهر به بابلسر. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریایی. سکنه ٔ آن 380 تن است. آب آن از رودخانه و چشمه ٔ گردوک تأمین میشود. محصول آن برنج و لبنیات ومرکبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. یک راه فرعی به شوسه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان آواجیق بخش حومه ٔ شهرستان ماکو واقع در 30 هزارگزی شمال باختری ماکو و10 هزارگزی شمال خاوری راه شوسه ٔ کلیسا به کندی. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر و سالم. سکنه ٔ آن 317 تن است. آب آن از آبهای کوهستانی. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه آن ارابه رو است ولی اتومبیل نیز میتوان برد. این ده در 9 هزارگزی جنوب مرز ایران و ترکیه واقع است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش اشنویه ٔ شهرستان ارومیه واقع در 5 هزارگزی شمال خاوری اشنویه و 2 هزارگزی شمال راه اشنویه به نقده. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 282 تن است. آب آن از رودخانه ٔ اشنویه و چشمه. محصول آن غلات و حبوبات و توتون است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان باراندوزچای بخش حومه ٔ شهرستان ارومیه واقع در 16 هزارگزی جنوب خاوری ارومیه و 2 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ ارومیه به مهاباد. دره. آب و هوای آن معتدل و مالاریایی است. سکنه ٔ آن 280تن است. آب آن از رودخانه ٔ باراندوزچای تأمین میشود. محصول آن غلات، توتون، حبوبات، انگور و چغندر است.اهالی به زراعت اشتغال دارند و صنایع دستی آنان جوراب بافی است. راه آن ارابه رو است و از طریق ساعتلو میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش تکاب شهرستان مراغه واقع در 18 هزارگزی جنوب باختری تکاب و 6 هزارگزی شمال باختری راه ارابه رو تکاب به میرانشاه. ناحیه ایست دره و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 211 تن است. آب آن از چشمه سارها تأمین میشود. محصول آن غلات، بادام، حبوبات و کرچک است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش سلدوز شهرستان ارومیه واقع در 10 هزارگزی باختر نقده و 4 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ خانه به نقده. ناحیه ایست دره و سردسیر و سالم. سکنه ٔ آن 283تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات، توتون، چغندر و حبوبات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سراجو از بخش مرکزی شهرستان مراغه واقع در 15 هزارگزی خاور مراغه و 4 هزار و پانصد گزی شمال راه ارابه رو مراغه به قره آغاج. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 178 تن. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و توتون و نخود است. اهالی به زراعت اشتغال دارند و صنایع دستی آنان گلیم و کرباس بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان اهر واقع در 27 هزارگزی باختر اهر و 8 هزار و پانصد گزی راه شوسه ٔتبریز به اهر. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 174 تن است. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان فرش و گلیم بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان میشه پاره ٔ بخش کلبیرشهرستان اهر واقع در 16 هزار و پانصد گزی جنوب کلیبر و 6 هزارو پانصد گزی راه شوسه ٔ اهر به کلیبر. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 173 تن است. آب آن از دو رشته چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و میوه های جنگلی است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایعدستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان عباسی بخش بستان آباد شهرستان تبریز واقع در 13 هزارگزی خاور بستان آباد و 5 هزارگزی راه شوسه ٔ تبریز به میانه. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. دارای 165 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و یونجه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان گاودول بخش مرکزی شهرستان مراغه واقع در 27 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ مراغه و 15 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ مراغه به میاندوآب. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 145 تن است. آب آن از چشمه ها و قنوات. محصول آن غلات، چغندر، بادام و نخود است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بلده کجور بخش مرکزی شهرستان نوشهر واقع در 16 هزارگزی باختر المده و کنار راه شوسه ٔ المده به نوشهر. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریائی. سکنه ٔ آن 325 تن است. آب آن از رودخانه ٔ کجور تأمین می شود. محصول آن برنج است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. این ده دارای چند باب دکان در کنار راه شوسه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان نائیج بخش نور شهرستان آمل واقع در 9 هزارگزی باختر آمل. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب و مالاریایی. سکنه ٔ آن 410 تن است. آب آن از آلش رود. محصول آن برنج و حبوبات است. اهالی به زراعت و مکاری و تهیه و حمل زغال اشتغال دارند. صنایع دستی زنان شال بافی و جوراب بافی است. راه آن مالرو است. این ده دارای یک دبستان است. اهالی آن عموماً در تابستان به ییلاق «گزناسرا» میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان شاهرود بخش شاهرود شهرستان هروآباد واقع در 32 هزارگزی خاور هشجین و 40 هزار و پانصد گزی راه شوسه ٔ هروآباد به میانه. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 90 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و حبوبات و گردو است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان بافتن گلیم و شال و جاجیم است. راه آن مالرو است. این ده محل سکنای ایل شاطرانلو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان طارم بالا از بخش سیردان شهرستان زنجان واقع در 30 هزارگزی جنوب سیردان و 6 هزارگزی راه عمومی سیردان به ابهر. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر.سکنه ٔ آن 510 تن است. آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از بخش مرکزی شهرستان محلات واقع در 15 هزارگزی جنوب باختری محلات و یک هزارگزی شمال راه شوسه ٔ محلات به خمین ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 40 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک جزء دهستان رودبار بخش معلم کلایه ٔ شهرستان قزوین واقع در 12 هزارگزی باختر معلم کلایه و 54 هزارگزی راه عمومی. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 218 تن است. آب آن از نهرزرآباد تأمین میشود. محصول آن غلات است. شغل اهالی زراعت، چادرشب و کرباس و گیوه بافی و چینی سازی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان خرقان شرقی بخش آوج شهرستان قزوین واقع در 33 هزارگزی آوج و 33 هزارگزی خاور راه شوسه.ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 716 تن است. آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و جاجیم و قالی بافی اشتغال دارند. راه آن مالرو است و از طریق رودخانه ٔ بزک میتوان ماشین برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از بخش خرقان شهرستان ساوه واقع در 17 هزارگزی رازقان و 7هزارگزی راه عمومی. سکنه ٔ آن 18 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء بخش زرند شهرستان ساوه واقع در 12هزارگزی شمال خاوری زرند و 2هزارگزی راه شوسه. ناحیه ای است جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 249 تن. آب آن از قنات شور تأمین میشود. محصول آن پنبه و بادام است. اهالی به زراعت و گله داری و گلیم بافی اشتغال دارند. این ده دارای راه فرعی از پرندک است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان قهستان بخش کهک شهرستان قم واقع در 21 هزارگزی جنوب باختری کهک و 12 هزارگزی خاور راه قم به اصفهان. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر و دارای 180 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، انار، انجیر، باغات و لبنیات است. شغل اهالی زراعت و گله داری و کرباس بافی است. مزارع سرشنائی، ازنو، قهک، انجیلاوند، روره جزء این ده است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان فشافویه ٔ بخش ری شهرستان تهران واقع در 87 هزارگزی جنوب باختری شهرری و در سر راه تهران به قم. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 339 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آن غلات و میوه های باغ و انگور است. اهالی به زراعت اشتغال دارند و صنایع دستی آنان بافتن گلیم و جوال است. این ده در سر راه شوسه ٔ تهران به قم واقع شده و دارای یک قهوه خانه در سر راه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش رود شهرستان رشت واقع در 15 هزارگزی جنوب باختری رودبار و 8 هزارگزی باختر پل منجیل. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر و مالاریایی. سکنه ٔ آن 890 تن است. آب آن از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن زیتون و غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش لشت نشاء شهرستان رشت و مشهور به «علی آباد چونچنان ». رجوع به علی آباد چونچنان شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان غنی بیگلو از بخش ماه نشان شهرستان زنجان واقع در 20 هزارگزی شمال خاوری ماه نشان و سرجاده ٔ مالرو عمومی. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 710 تن است. آب آن از چشمه سار. محصول آن غلات و انگور و میوه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است، و در فصول مناسب از طریق مهرآباد میتوان ماشین برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان خدابنده لو از بخش قیدار شهرستان زنجان واقع در 17 هزارگزی جنوب خاوری قیدار. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 379 تن سکنه. آب آن از خررود تأمین میشود. محصول آن غلات و بنشن است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش آران شهرستان کاشان واقع در 9 هزارگزی شمال باختری آران و در کنار راه آهن. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔآن 780 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه، تنباکو، ابریشم، انار، انجیر، انگور وصیفی است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. صنایع دستی زنان قالی بافی و پارچه بافی است. این ده دارای راه فرعی به کاشان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان مشک آباد بخش فرمهین شهرستان اراک واقع در 60 هزارگزی راه عمومی. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 330 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است، و در فصل خشکی ماشین میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان شراء بالا از بخش وفس شهرستان اراک واقع در 42 هزارگزی جنوب باختری کمیجان و 3 هزارگزی راه عمومی. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 320 تن سکنه. آب آن از قنات. محصول آن غلات و لبنیات، اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن از طریق خنداب اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان ابهر بخش ابهررود شهرستان زنجان واقع در 17 هزارگزی خاور ابهر و 6 هزارگزی راه شوسه ٔ زنجان. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر و دارای 276 تن سکنه.آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و میوه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن از طریق قروه اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان فراهان بالا از بخش فرمهین شهرستان اراک واقع در 6 هزارگزی شمال فرمهین. ناحیه ایست دامنه و سردسیر. سکنه ٔ آن 227 تن است. آب آن از قنات. محصول آن غلات، بنشن، پنبه و انگور است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان ایجرود بخش مرکزی شهرستان زنجان واقع در 54 هزارگزی جنوب باختری زنجان و 12 هزارگزی راه عمومی. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 196 تن است. آب آن از چشمه سار تأمین میشود. محصول آن غلات و انگور و میوه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. این ده در محل بنام «اولاپا» مشهور است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان سربند بالا از بخش سربند شهرستان اراک واقع در 24 هزارگزی جنوب باختری آستانه. ناحیه ایست دامنه و سردسیر، و دارای 179 تن سکنه. آب آن از قنات کوهستانی و چشمه سار تأمین میشود. محصول آن غلات و پنبه است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. نام قدیم این ده «ده کچه » بوده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان املش بخش رودسر شهرستان لاهیجان. ناحیه ایست جلگه و دامنه، و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب. سکنه ٔ آن 140 تن است. آب آن از رودخانه ٔ شنجوس لات است. محصول آن برنج و مختصری عسل است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان سلطانیه ٔ بخش مرکزی شهرستان زنجان واقع در 42 هزارگزی خاور زنجان و 12 هزارگزی راه آهن زنجان به قزوین. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 98 تن سکنه. آب آن از چشمه و رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان شاهی. این دهستان در اطراف شهر شاهی تقریباً به شعاع 5 الی 10 هزارگزی واقع است. از 42 آبادی تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 22 هزار نفر است. قرای مهم آن عبارتند از: قادی کلا بزرگ، ساروکلا، کفشگرکلا، وسطی کلا، واسکس، چمازکتی، قادی کلا ارطه، جوجاده. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) مرکز بخش کتول از شهرستان گرگان واقع در 40 هزارگزی خاور شهر گرگان و سر راه شوسه ٔ گرگان به شاهرود و گنبدقابوس. ناحیه ای است دامنه و دارای آب و هوای معتدل و مرطوب. سکنه ٔ آن 1200 تن است. آب آن از رودخانه ٔ زرین گل و قنات تأمین میشود. محصول آن برنج و غلات و توتون سیگار است. اهالی به زراعت و کسب اشتغال دارند. صنایع دستی زنان کرباس و شال بافی است. این ده دارای مرکز بخشداری و نماینده ٔ سایر دوایر دولتی و یک دبستان شش کلاسه و در حدود60 باب دکان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان گیوی بخش سنجبد شهرستان هروآباد واقع در 5 هزارگزی شمال مرکز بخش (گیوی) و 10 هزارگزی راه شوسه ٔ اردبیل به هروآباد. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، دارای 129 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان حومه ٔ بخش شاهین دژ شهرستان مراغه واقع در 27 هزارگزی جنوب خاوری شاهین دژ و 10 هزارگزی جنوب باختری راه ارابه رو شاهین دژ به تکاب. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای سالم. سکنه ٔ آن 78 تن است. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و حبوبات و کرچک است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان شیراز واقع در 15 هزارگزی جنوب خاوری شیراز و در کنار راه فرعی شیراز به گشنکان ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی، و 299 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین می شود. اهالی به زراعت اشتغال دارند. (ازفرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و نیز رجوع به فارسنامه ٔ ناصری ص 194، بلوکات فارس، بلوک حومه ٔ شیراز شود.

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سگوند بخش زاغه ٔ شهرستان خرم آباد واقع در 21 هزارگزی جنوب باختری زاغه و 17 هزارگزی جنوب راه اتومبیل رو خرم آباد به بروجرد. ناحیه ای است جلگه، و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 125 تن است. آب آن از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان بافتن فرش و جاجیم است. راه آن مالرو است. ساکنین این ده از طایفه ٔ سگوند هستند، و برای تعلیف احشام خود به ییلاق میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بیلوار بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه این ده مشهور به علیه نیز میباشد. رجوع به علیه شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بیلوار بخش کامیاران شهرستان سنندج، واقع در 3 هزارگزی جنوب کامیاران و 2 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ کرمانشاه به سنندج. ناحیه ایست جلگه و سردسیر. و سکنه ٔ آن 70 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از بخش هرسین شهرستان کرمانشاه واقع در 15 هزارگزی شمال باختری هرسین و 6 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔکرمانشاه به تهران. ناحیه ایست دشت و سردسیر، و دارای 65 تن سکنه. آب آن از چشمه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و حبوبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است و در تابستان از طریق فراش میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد.[ع َ] (اِخ) مزرعه ایست از دهستان حومه ٔ بخش کرند شهرستان شاه آباد واقع در 15 هزارگزی جنوب خاوری کرند.در تابستان در حدود 180 تن از گله داران بخش در این محل سکونت میکنند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سیلاخور بخش الیگودرز شهرستان بروجرد واقع در 16 هزارگزی باختر الیگودرز و 10 هزارگزی جنوب خاوری راه شوسه ٔ ازنا به دورود. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 708 تن است. آب آن از چاه و قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، چغندر، لبنیات و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان قالیچه بافی است. راه آن اتومبیل رو است. دارای دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان جاپلق بخش الیگودرز شهرستان بروجرد واقع در 36 هزارگزی شمال الیگودرز و 30 هزارگزی خاور راه آهن اراک به دورود. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 303 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، لبنیات، چغندر و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بنوار ناظر بخش شوش شهرستان دزفول واقع در 15 هزارگزی شمال خاوری شوش و در کنار باختری خط آهن اهواز به طهران. ناحیه ایست جلگه و گرم سیر و مالاریایی. سکنه ٔ آن 300 تن است. آب آن از رودخانه ٔ دز تأمین میشود. محصول آن غلات و برنج و کنجد است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن در تابستان اتومبیل رو است. ساکنان این ده از طایفه ٔ عشایر لر هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان نورعلی بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع در یک هزارگزی جنوب خاوری نورآباد و در کنار جنوبی راه اتومبیل رو خرم آباد به کرمانشاه. ناحیه ایست جلگه و سردسیر و مالاریایی. سکنه ٔ آن 300 تن است. آب آن از سراب مردآویز. محصول آن غلات، توتون، لبنیات و پشم است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. ساکنان این ده از طایفه ٔ نورعلی میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کاغه ٔ بخش دورود شهرستان بروجرد واقع در 20 هزارگزی شمال باختری دورود و در کنار راه مالرو کلنگله به ازنا. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 128 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان برده سره ٔ بخش اشترینان شهرستان بروجرد واقع در شش هزارگزی باختر اشترینان و در کنار راه مالرو مگسان پائین به جعفرآباد. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 128 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حسنوند بخش سلسله ٔشهرستان خرم آباد واقع در 5 هزارگزی شمال خاوری الشتر و 5 هزارگزی شمال خاوری راه اتومبیل رو خرم آباد به الشتر. ناحیه ای است جلگه و سردسیر و مالاریایی. سکنه ٔآن 120 تن است. آب آن از سراب رز. محصول آن غلات و لبنیات و پشم است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن اتومبیل رو است. ساکنان این ده از طایفه ٔ حسنوند میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان سیاه منصور شهرستان بیجار واقع در 38 هزارگزی جنوب باختری حسن آباد سوگند و یکهزارگزی راه عمومی بیجار به تکاب. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. دارای 75 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. صنایع دستی زنان بافتن قالیچه و جاجیم است. راه آن مالرو است. خط تلفن تکاب از کنار این ده میگذرد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کنار رودخانه ٔ بخش حومه ٔ شهرستان گلپایگان واقع در 6 هزارگزی شمال خاوری گلپایگان و 4 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ گلپایگان به خمین. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 102 تن سکنه. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات و پنبه است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان تل بزان بخش مسجدسلیمان شهرستان اهواز واقع در 11 هزارگزی جنوب خاوری مسجدسلیمان. ناحیه ای است کوهستانی و گرمسیر و مالاریایی. دارای 100 تن سکنه. آب آن بوسیله ٔ لوله از رودخانه ٔ کارون تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی آن کارگرشرکت نفت هستند و برخی به گله داری و زراعت میپردازند. راه آن اتومبیل رو است. ساکنان این ده از طایفه ٔ هفت لنگ بختیاری هستند. و قنبرآباد نیز جزء این آبادی منظور گردیده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان بربرودبخش الیگودرز شهرستان بروجرد واقع در 18 هزارگزی جنوب خاور الیگودرز و 7 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ الیگودرز. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل. سکنه ٔ آن 81 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان بافتن قالی و جاجیم است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان قائدرحمت بخش زاغه ٔ شهرستان خرم آباد واقع در 18 هزارگزی شمال خاوری زاغه و 2 هزارگزی شمال راه اتومبیل رو خرم آباد به بروجرد. ناحیه ایست جلگه و سردسیر و مالاریایی. سکنه ٔ آن 80 تن است. آب آن از سراب میرکه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان بافتن فرش و جاجیم است. راه آن مالرو است. این ده مزرعه ای بنام آفتاب دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان اندیکا از بخش قلعه زراس شهرستان اهواز واقع در 30 هزارگزی شمال خاوری قلعه زراس. ناحیه ایست جلگه و دارای آب و هوای معتدل، و 80 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران، ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان سلطان آباد بخش رامهرمز شهرستان اهواز واقع در 40 هزارگزی خاور راه خلف آباد به رامهرمز. دارای 40 تن سکنه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان شاه ولی بخش مرکزی شهرستان شوشتر، که مشهور به «بیروم » می باشد. رجوع به بیروم شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کمین بخش زرقان شهرستان شیراز واقع در 8 هزارگزی شمال خاوری زرقان و در کنار راه فرعی سعادت آباد به ارسنجان. ناحیه ایست دامنه و دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی، و 1012 تن سکنه. آب آن ازقنات تأمین می شود. محصول آن غلات و چغندر و میوه است. اهالی به زراعت و قالی بافی اشتغال دارند. این ده دارای دبستان است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است ازدهستان جم بخش کنگان شهرستان بوشهر واقع در 57 هزارگزی خاور کنگان و یک هزارگزی راه عمومی کنگان به جم. ناحیه ایست جلگه و گرمسیر و مالاریایی. دارای 362 تن سکنه. آب آن از چاه تأمین می شود. محصول آن غلات، خرما، انار و مرکبات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است ازدهستان و بخش خفر شهرستان جهرم واقع در 19 هزارگزی شمال خاوری باب انار و در کنار راه شوسه ٔ شیراز به جهرم. ناحیه ایست جلگه و دارای آب هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 300 تن است. آب آن از رودخانه ٔ قره آغاج تأمین می شود. محصول آن غلات، برنج، بادام، مرکبات و میوه است. اهالی به زراعت و باغبانی و کسب اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7). و نیز رجوع به فارسنامه ٔ ناصری ص 197، بلوکات فارس، بلوک خفر شود.

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان ولدبیگی بخش ثلاث شهرستان کرمانشاه واقع در 29 هزارگزی خاور نهرآب و 10 هزارگزی روانسر. ناحیه ایست دامنه و سردسیر، و دارای 75 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات، لبنیات، توتون و حبوبات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است و در تابستان از طریق سنجابی میتوان اتومبیل برد. ساکنان این ده از طایفه ٔ ولدبیگی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان تیلکوه بخش دیوان دره ٔ شهرستان سنندج واقع در 64 هزارگزی شمال باختری دیوان دره و 8 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ دیوان دره به سقز. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. دارای 85 تن سکنه است. آب آن از چشمه. محصول آن غلات، توتون، عسل، روغن، پشم، زردآلو و انگور است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است جزء دهستان چایپاره ٔ بخش قره ضیاءالدین شهرستان خوی واقع در 8 هزارگزی جنوب باختر قره ضیاءالدین و در مسیر جنوبی راه شوسه ٔ خوی به قره ضیاءالدین. ناحیه ایست دره و واقع در کنار راه شوسه. دارای آب و هوای معتدل و مالاریایی. سکنه ٔ آن 65تن است. آب آن از چشمه. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان جوراب بافی است. راه آن شوسه است. این ده را «قمش کندی پائین » نیز گویند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کمازان بخش ملایر واقع در 30 هزارگزی جنوب شهر ملایر و 23 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ ملایر به اراک. ناحیه ایست کوهستانی و دارای آب و هوای معتدل و مالاریائی. سکنه ٔ آن 197 تن. آب آن از قنات. محصول آن غلات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان چهاردولی بخش مرکزی شهرستان مراغه واقع در 67 هزارگزی جنوب خاوری مراغه و 12 هزارگزی خاور راه شوسه ٔ شاهین دژ به میاندوآب. ناحیه ای است دره و دارای آب و هوای معتدل، و 25 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و کرچک است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی آنان جوراب بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان شاه آباد واقع در 8 هزارگزی باختر شاه آباد و در کنار راه شوسه ٔ شاه آباد به قصرشیرین. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 380 تن است. آب آن از چاه تأمین میشود. محصول آن غلات دیم و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری و تهیه ٔ زغال اشتغال دارند، و چند خانوار از آنها در زمستان به گرمسیر میروند. پمپ شماره ٔ 3 فشار هوا به لوله ٔ نفت، نزدیک این آبادی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کلاترزان بخش حومه ٔ شهرستان سنندج واقع در 40 هزارگزی شمال باختری سنندج و 3 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ سنندج به مریوان. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 350 تن است. آب آن از رودخانه ٔ گندبو و چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات، توتون، مختصر صیفی، حبوبات، قلمستان، میوه و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری و زغال فروشی اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان ییلاق بخش قروه ٔ شهرستان سنندج واقع در 33 هزارگزی باختر قروه و 4 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ قروه به سنندج. ناحیه ایست جلگه و سردسیر. سکنه ٔ آن 350تن است. آب آن از چشمه. محصول آن غلات، لبنیات و قلمستان است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، وصنایع دستی زنان بافتن قالیچه و جاجیم و گلیم است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان چهاردولی بخش اسدآباد شهرستان همدان واقع در 12هزارگزی شمال باختر قصبه ٔ اسدآباد و 6هزارگزی شمال باختر بوجین. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 310 تن سکنه. آب آن از چشمه و رودخانه ٔ محلی. محصول آن غلات و لبنیات و صیفی است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان لک بخش قروه ٔ شهرستان سنندج واقع در 28 هزارگزی شمال باختری قروه، بین یالقوزآغاج و الی وردی. ناحیه ایست جلگه و سردسیر. سکنه ٔ آن 27 تن است. آب آن ازچشمه و رودخانه ٔ یالقوزآغاج. محصول آن غلات و حبوبات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است و در تابستان از طریق چمقلو میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کنگاور بخش کنگاور شهرستان کرمانشاه واقعدر 5 هزارگزی جنوب خاوری کنگاور و در بین راه نهاوند به همدان. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای سردسیرو معتدل. سکنه ٔ آن 247 تن است. آب آن از رودخانه ٔ خرم رود تأمین میشود. محصول آن غلات دیم و انگور است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن از طریق کارخانه، اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان جلگه افشار بخش اسدآباد شهرستان همدان واقع در 16 هزارگزی جنوب باختری قصبه ٔ اسدآباد، و 6 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ اسدآباد به کنگاور. ناحیه ای است جلگه و سردسیر و مالاریایی. سکنه ٔ آن 242 تن است. آب آن از قنات. محصول آن غلات و لبنیات وحبوبات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه آن در فصل خشکی اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان فعله کری بخش سنقر کلیائی شهرستان کرمانشاه واقع در 16 هزارگزی شمال خاوری سنقر در بین آب باریک بالا و وسط. ناحیه ایست دامنه و سردسیر. سکنه ٔ آن 220 تن. آب آن از چشمه و رودخانه ٔ گاورود. محصول آن غلات، حبوبات، توتون و قلمستان است. اهالی به زراعت اشتغال دارند، و صنایع دستی قالیچه و جاجیم و پلاس بافی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان خزل بخش شیروان چرداول شهرستان ایلام واقعدر 14 هزارگزی جنوب باختری چرداول و در کنار راه اتومبیل رو زنگوان به ایلام. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 200 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی از دهستان ماهیدشت بالا از بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه واقع در 27 هزارگزی جنوب کرمانشاه و 7 هزارگزی جنوب باختری سرونو. ناحیه ایست دشت و سردسیر و دارای 195 تن سکنه. آب آن از چشمه و قنات. محصول آن غلات، حبوبات، چغندرقند، میوه و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است و در تابستان از طریق سردار و کانی کبود میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان کل تپه ٔ فیض اﷲبیگی بخش مرکزی شهرستان سقز واقع در 30 هزارگزی خاور سقز و 9 هزارگزی شمال راه شوسه ٔ سقز به سنندج. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، و دارای 90 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات و توتون است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان ماهیدشت پائین بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه واقع در 4 تا 6 هزارگزی شمال رباط ماهیدشت و2 هزارگزی پیرحیاتی سفلی، در کنار رودخانه. ناحیه ایست دشت و سردسیر. دارای 150 تن سکنه. آب آن از رودخانه ٔ مرک تأمین میشود. محصول آن غلات، حبوبات دیم و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است و در تابستان میتوان اتومبیل برد. این آبادی در دو محل بفاصله ٔ یکهزار و پانصد گز واقعشده است که مشهور به علیا و سفلی است. سکنه ٔ قسمت سفلای آن 90 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان پیرتاج شهرستان بیجار واقع در 32 هزارگزی جنوب خاوری بیجار و 8 هزارگزی شمال سلامت آباد. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر، دارای 190 تن سکنه. آب آن از چشمه. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان نجف آباد شهرستان بیجار واقع در 13 هزارگزی جنوب خاوری نجف آباد و 3هزارگزی گوندک. ناحیه ایست تپه ماهور و سردسیر، دارای 190 تن سکنه. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان بافتن گلیم و جاجیم است. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان هرسم بخش مرکزی شهرستان شاه آباد واقع در 9 هزارگزی جنوب خاوری هرسم و در جنوب خاوری شاه آباد. ناحیه ایست دشت و سردسیر. سکنه ٔ آن 170 تن است. آب آن از چاه تأمین میشود. محصول آن غلات دیم و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند. راه آن مالرو است و در تابستان از طریق هرسم میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش صحنه ٔ شهرستان کرمانشاه واقع در 8 هزارگزی جنوب خاوری صحنه و 4 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ همدان. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔآن 150 تن است. آب آن از چشمه. محصول آن غلات دیمی ومختصری نیز آبی است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان مهربان بخش کبودراهنگ شهرستان همدان واقع در 90 هزارگزی شمال باختری قصبه ٔ کبودراهنگ و 8 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ همدان به بیجار. ناحیه ایست کوهستانی و سردسیر. سکنه ٔ آن 150 تن است. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصول آن غلات دیم و لبنیات است. اهالی به زراعت و گله داری اشتغال دارند، و صنایع دستی زنان قالی بافی است. راه آن مالرو است و در تابستان میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان چمچمال بخش صحنه ٔشهرستان کرمانشاه واقع در 12 هزارگزی جنوب صحنه و 9هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ کرمانشاه به همدان. ناحیه ایست دشت و دارای آب و هوای معتدل، و 100 تن سکنه. آب آن از رودخانه ٔ کندوله تأمین میشود. محصول آن غلات وحبوبات و توتون است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است کوچک از دهستان چمچمال بخش صحنه ٔ شهرستان کرمانشاه، در 27 هزارگزی باختر صحنه، و 3 هزارگزی راه شوسه ٔ کرمانشاه به سنقر. سکنه ٔ آن 40 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان دینور بخش صحنه ٔ شهرستان کرمانشاه واقع در 43 هزارگزی شمال باختری صحنه و 16 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ کرمانشاه به سنقر. ناحیه ایست دشت و سردسیر. سکنه ٔ آن 100 تن است. آب آن از کندوله. محصول آن غلات، حبوبات، میوه، قلمستان و توتون است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. راه آن در تابستان اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

علی آباد. [ع َ] (اِخ) دهی است از دهستان میان دربند بخش مرکزی شهرستان کرمانشاه واقع در 51 هزارگزی شمال باختری کرمانشاه و 2 هزارگزی باختر راه شوسه ٔ سنندج. ناحیه ایست دشت و سردسیر. دارای 90 تن سکنه است. آب آن از رودخانه تأمین میشود. محصول آن غلات و حبوبات دیم و لبنیات است. اهالی به زراعت اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

نام قدیم قائمشهر