معنی علی شیرازی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن ابراهیم بن محمد حسینی جویمی شیرازی شافعی. ملقب به نورالدین. رجوع به علی جویمی شود.

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن احمدبن محمد شیرازی مکی. ملقب به علاءالدین. فقیه و اصولی و نحوی و منطقی و صوفی و مفسر بود. بسال 788 هَ.ق. در بغداد متولد شد و در 861 هَ. ق. در مکه درگذشت. او راست: 1- تفسیرالقرآن. 2- شرح بر الحاوی. (ازمعجم المؤلفین از الضوء اللامع سخاوی ج 5 ص 189).

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) (علی رضا...) ابن حسین اردکانی شیرازی. مشهور به تجلی. رجوع به علیرضا (ابن حسین...) و تجلی شود.

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن عباس بن حسین شیرازی کازرونی. مشهور به حاج مجتهد و متخلص به رحمت. رجوع به علی کازرونی شود.

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن عبداﷲ شیفتکی شیرازی شافعی. ملقب به شرف الدین. فقیه و نحوی قرن نهم هَ. ق. بود و در سال 907 هَ. ق. درگذشت. او راست: 1- شرح ارشاد تفتازانی، در نحو. 2- شرح محرر رافعی، در فروع فقه. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 136 از هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 740 و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1613).

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن عیسی بن فرج بن صالح ربعی شیرازی بغدادی. مکنی به ابوالحسن. رجوع به علی ربعی شود.

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن قاسم بن نعمهاﷲ ظهیرالدین شیرازی. وی در مکه متولد شد و در سال 1051 هَ. ق. در هند درگذشت. او را اشعاری است که صاحب سلافهالعصر آن را نقل کرده است. (از الذریعه ٔ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 760 از سلافهالعصر ص 172 و 182).

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن محمد شیرازی حنفی، ملقب به علاءالدین. در کشف الظنون شهرت او «علائی » آمده است. وی مفسر بود و در سال 945 هَ. ق. درگذشت. او راست: 1- أسئلهالقرآن و اجوبتها. 2- دستورالوزراء. 3- مصباح التعدیل فی کشف انوار التنزیل، که حاشیه ای است برتفسیر بیضاوی. (از معجم المؤلفین از کشف الظنون حاجی خلیفه ص 193 و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 744).

علی شیرازی. [ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابن محمد شیرازی عمری شافعی. وی در حلب متولد شد و در سال 922 هَ. ق. در بروسه درگذشت. او راست: 1- حواشی بر الکافیه، در نحو. 2- شرح تهذیب المنطق و الکلام تفتازانی. 3- شرح فصوص الحکم ابن عربی. (از معجم المؤلفین از الکواکب السائره ٔ غزی ج 1 ص 263 و کشف الظنون حاجی خلیفه ص 517 و هدیه العارفین بغدادی ج 1 ص 741).

علی شیرازی.[ع َ ی ِ شی] (اِخ) ابیوردی لاله گونی شیرازی. وی شاعر بود و در سال 1284 هَ. ق. در «لاله گون » از قرای شیراز متولد شد. سپس به سامراء رفت و نزد شاگردان میرزا حسن شیرازی تلمذ نمود. و در سال 1357 هَ. ق. در شیراز درگذشت. او راست: کنزالنصائح یا گنج سعادت، که نظم است. (از الذریعه ٔ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 748).