معنی عویل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عویل.[ع َ] (ع اِمص) بلندآوازی در گریه و فریاد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). عَول. عوله. رجوع به عول و عوله شود:
راست پنداری همی بینم که بازآئی ز مصر
درفکنده در سرای ملحدان ویل و عویل.
فرخی.
نوحه کنان و موی کنان به زفیر و عویل و ناله می گفتند. (جهانگشای جوینی).

(مص ل.) صدا بلند کردن در گریه و زاری، (اِمص.) شیون و زاری. [خوانش: (عَ وِ) [ع.]]

فریاد،
بلندآوازی در گریه و ناله،

‎ (مصدر) بلند کردن آواز به گریه و ناله، (اسم) بلند و آوازی در گریه و ناله.

عَوِیْل، فریاد و فغان- شیون- گریه و زاری،