معنی عیب دار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

عیب دار. [ع َ / ع ِ] (نف مرکب) عیب دارنده. معیوب و دارای عیب. (ناظم الاطباء):
که تو هم عیب دار و عیبناکی
خدا را شد سزا از عیب پاکی.
ناصرخسرو.
عیب نمایی مکن آیینه وار
تا نشوی از نفسی عیب دار.
نظامی.

دارای عیب، معیوب،

آکمند

معیوب، دارای عیب