معنی غامی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غامی. (ص) ضعیف و نحیف و ناتوان. (برهان). ناتوان. (اوبهی). ناتوان و ضعیف و لاغر. (انجمن آرای ناصری) (آنندراج). در فرهنگ رشیدی نیز آمده است: غامی یعنی ناتوان و ضعیف:
استه و غامی شدم ز درد جدائی
هامی و وامی شدم ز خستن مهرب
رنگ رخ من چو غمروات شداز غم
موی سر من سپید گشت چو مترب.
منجیک (ازحاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی).
کلمه ٔ غامی و چهار کلمه ٔ هامی و وامی و مترب و مهرب، در قطعه ٔ فوق از منجیک آمده است. این قطعه را تنها در حاشیه ٔ لغت نامه ٔ اسدی دست نویس مورخ (766 هَ. ق.) متعلق به حاج محمدآقای نخجوانی دیدم بدین صورت: استه و غامی شدم... میگویند شاعری در زمان یکی از سلاطین [گویا] صفویه گفت که من به عده ٔ ابیات خمسه ٔ نظامی شعر توانم گفت که هیچیک از آنها معنی نداشته باشد و از عهده برآمد. گمان می کنم منجیک قرنها پیش از آن شاعر در این قطعه دست به این کار زده است، و فضل تقدم هنر او راست. و هیچ تصور نمیکنم که این کلمات لهجه ای از لهجه های فارسی باشد چه گذشته از اینکه ریختها و صیغ فارسی نیست، در هیچ نظم و نثر قدیم و حدیث این زبان بار دیگر این کلمات دیده نشده است و من هیچ شبهه ندارم که سند جهانگیری و رشیدی و دیگر لغت نامه ها برای این پنج کلمه همین قطعه ٔ منجیک است. واﷲ اعلم. و رجوع به ابیب شود.

(ص.) ضعیف، ناتوان.

ناتوان

(صفت) ضعیف ناتوان.