معنی غداء در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غداء. [غ َ] (ع اِ) طعام چاشت، خلاف عشاء. ج، اغدیه: و لاتقل مالی غداء و عشاء فی جواب من قال ادن فتغد لانه طعام بعینه. (منتهی الارب). چاشتی. (ترجمان علامه ٔ جرجانی ترتیب عادل بن علی): فلما جاوزا قال لفتیه آتنا غَدائنا. (قرآن 62/18). چاشت. آش چاشت. طعام بامداد. چاشت خورد. (مقدمهالادب زمخشری). طعام آغاز روز. ناشتائی. صبحانه. رجوع به چاشت شود.

غداء. [غ َدْ دا] (اِخ) ابن کعب بن بهوش بن عامربن غنمهبن ثعلبهبن تیم اﷲ جد عمروبن عروه الشاعر بود. (تاج العروس).

غَداء، صبحانه- ناشتائی (جمع:اَ‎‎غْدِیَه)،