معنی غفور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

غفور. [غ َ] (ع ص) آمرزگار.ج، غُفُر. (منتهی الارب) (آنندراج). آمرزنده ٔ گناه. (ترجمان علامه ٔ جرجانی). آمرزنده. (دهار). آمرزنده و پوشنده ٔ گناه. (مهذب الاسماء). غَفّار. عَفُوّ. صفوح.صَفّاح. || (اِخ) یکی از صفات باری تعالی است، یعنی ساتر گناه بندگان خود. (منتهی الارب) (آنندراج). نامی از نامهای خدای تعالی. اسمی از اسماء صفات الهی: ان اﷲ لغفور رحیم. (قرآن 18/16)، یعنی به تحقیق خدا آمرزنده ٔ مهربان است:
که شناسد که چیست از عالم
غرض کردگار فرد غفور.
ناصرخسرو.
رحمت بارخدایی که کریمست و لطیف
کرم بنده نوازی که غفور است و ودود.
سعدی.
دست حاجت چو بری پیش خداوندی بر
که کریم است و رحیم است و غفور است و ودود.
سعدی.

غفور. [غ ُ] (ع مص) به معنی غَفر (مص) و غفران. (از اقرب الموارد). رجوع به غفر و غفران شود.

غفور. [غ ُ] (ع اِ) ج ِ غُفر و غَفر، به معنی بزغاله ٔ کوهی. (از اقرب الموارد). رجوع به غفر شود.

(غَ) [ع.] (ص.) از صفات خداوند به معنای آمرزنده.

بسیارآمرزنده، پوشندۀ گناه، آمرزندۀ گناه، آمرزگار،
(اسم، صفت) از صفات باری‌تعالی،

آمرزگار

بسیار آمرزنده، آمرزنده گناه، آمرزگار، پوشنده گناه

بسیار آمرزنده

بسیارآمرزنده

بخشایشگر، آمرزگار، بخشاینده

آمرزگار، آمرزنده، غفار

بسیار آمرزنده، آمرزگار

غَفُوْر، بسیار آمرزنده- بخشنده گناه- یکی از صفات الهی،