معنی غنه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

آوازی که از بینی بیرون آید، تحریری است از موسیقی که در هنگام غنا و سراییدن به خیشوم بینی ادا کنند.، ارباب ~ آوازخوانان. [خوانش: (غُ نِّ یا نَُ) [ع. غنه] (اِ.)]

(زبان‌شناسی) آوازی که از بیخ لهات و بینی برآید،
(موسیقی) [قدیمی] تحریری از موسیقی که در هنگام غنا از خیشوم ادا شود،

تو دماغی آوای تو دماغی (اسم) آوازی که از خیشوم بیرون آید: آواز بینی، تحریریست از موسیقی که در هنگام غنا و سراییدن به خیشوم بینی ادا کنند. یا ارباب غنه. آواز خوانان. یا نون (ن) غنه. (نون مع الغنه) . نونی که همراه صوتی که در خیشوم پیچد تلفظ گردد. چنین صوتی در زبان دری قدیم وجود داشته.