معنی فشفشه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فشفشه. [ف ِ ف ِ ش َ/ ش ِ] (اِ) لوله ٔ دراز و باریک از کاغذ یا مقوا که داخل آن باروت ریزند و آن را آتش زنند و از آن آوایی برآید. || آلتی که در داخل آن مواد محترقه تعبیه شده و پس از احتراق به هوا رود. (فرهنگ فارسی معین). || مغز قلم. (یادداشت مؤلف).

(فِ فِ ش) (اِ.) ابزاری که در داخل آن مواد محترقه تعبیه شده و پس از احتراق به هوا رود.

نوعی اسباب‌بازی که از یک لولۀ باریک محتوی باروت تشکیل شده و هنگام سوختن به هوا می‌رود و نورافشانی می‌کند،
هر آلت یا دستگاهی که دارای مواد محترقه باشد و پس از احتراق به ‌هوا برود،

جت

‎ لوله ای دراز و باریک از کاغذ مقوا که در داخل آن باروت ریزند و آن را برای آتش بازی آتش زنند و از آن آوایی برآید، آلتی که در داخل آن مواد محترقه تعبیه شده و پس از احتراق به هوا رود.