معنی فظاظت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فظاظت. [ف َ ظَ] (ع اِمص) درشتخویی: سلطان سعید را از فظاظت خوئی و درشتی عادت وخامت حاصل آمد. (جهانگشای جوینی). رجوع به فظاظه شود.

(مص ل.) درشت خوی و بد زبان شدن، (اِمص.) درشت خویی، بدزبانی. [خوانش: (فَ ظَ) [ع. فظاظه]]

زشت‌خویی، تندخویی، بدزبانی، خشونت،

‎ (مصدر) درشت خوی گردیدن، (اسم) درشت خویی بدزبانی.