معنی فن و فن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

فن و فن. [ف ِن ْ ن ُ ف ِن ن / ف ِ] (اِ صوت) آوازی که از بینی به هنگام گرفتگی آن و زکام برآید. (فرهنگ فارسی معین). فِن فِن.
- فن و فن کردن. رجوع به این ماده شود.

(فِ نُّ فِ) (اِ.) (عا.) صدای بینی در حالت گرفتگی و ذکام.

(اسم) آوازی که از بینی بهنگام گرفتگی آن و حالت زکام برآید.