معنی قتل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قتل.[ق َ] (ع مص) کشتن. (ترجمان علامه ٔ جرجانی ترتیب عادل) (منتهی الارب). قَتلَه. (منتهی الارب):
قتل این کشته به شمشیر تو تقدیر نبود
ورنه هیچ از دل بی رحم تو تقصیر نبود.
حافظ.
|| بر تن زدن. (آنندراج) (منتهی الارب). گویند: قتل الرجل، بر تن وی زد. (منتهی الارب). اصاب قتاله، ای نفسه. (اقرب الموارد). || نیکو دانستن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: قتل الشی ٔ خبراً؛ نیکو دانست آن چیز را. (منتهی الارب). و از این باب است قول خدای تعالی: و ما قتلوه یقیناً (قرآن 157/4)، ای لم یحیطوا به علماً. (منتهی الارب). || آمیختن با آب. (منتهی الارب) (آنندراج). قتل الشراب، آمیخت شراب را به آب. (منتهی الارب).

قتل. [ق ِ] (ع ص، اِ) دشمن جنگ آور. || مقاتل. || جائی که به زدن بر آنجا مردم هلاک گردند. || دوست. || همتا. || مانند. گویند: هما قتلان، ای مثلان. (منتهی الارب). || پسر عم. || دلیر. || دانای بدی و فساد. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: انه لقتل شر؛ ای عالم به. (منتهی الارب).

(مص م.) کشتن، (اِمص.) کشتار. [خوانش: (قَ) [ع.]]

کشتن،
شهادت یکی از امامان شیعه: روز قتل،

کشتن، آدمکشی

کشتن

ترور، جنایت، قربانی، کشتار، کشتن، هلاک، هلاکت

کشتن

قَتل، آدم کُشی، از بین بردن هر موجود زنده،

قِتْل، دوست- دشمن (اضداد)، مُقاتِل- مِثل و مانند- نظیر- پسر عمو- شجاع (جمع: اَقْتال)،