معنی قره باغ در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قره باغ. [ق َ رَ] (اِ مرکب) آهنگی است در موسیقی. رجوع به آهنگ شود.

قره باغ.[ق َ رَ] (اِخ) دهی جزء دهستان قاقازان بخش ضیأآباد شهرستان قزوین واقع در 12 هزارگزی شمال ضیأآباد متصل به جاده ٔ شوسه ٔ زنجان است. این ده در دامنه قرار گرفته و هوائی معتدل دارد. سکنه ٔ آن 147 تن. آب آن از قنات و محصولات آن غلات دیمی، لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و قالی و گلیم و جاجیم بافی است. راه ماشین رو دارد. ساکنین از طایفه ٔ جلیلوند هستند و تغییر مکان نمیکنند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

قره باغ. [ق َ رَ] (اِخ) نام یکی از دهستانهای بخش مرکزی شهرستان شیراز است. حدود و مشخصات آن به قرار زیر میباشد: از شمال تپه های سلطان آباد و دهستان حومه ٔ شیراز، از جنوب دهستان کوار، از خاور ارتفاعات بیدزرد و گردنه ٔ باباحاجی، از باختر دهستان سیاخ. این دهستان تقریباً در جنوب خاوری بخش واقع گردیده، هوای آن معتدل مالاریایی است. آب مشروب و زراعتی از چشمه و قنات و چاه تأمین میگردد. محصولات آن غلات، برنج، چغندرقند، حبوبات، و جزئی انگور. شغل اهالی زراعت. از 25 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل یافته و مرکز آن قریه ٔ طغرآباد میباشد. نفوس دهستان بالغ بر 7200 تن است. قراء مهم آن عبارتند از:سلطان آباد، کوشک بیدک، کچی، محمودآباد، شاپورجان، دولت آباد، ده نو. راه ارتباطی دهستان با شیراز اتومبیل رو است. بیشه یا نی زار قره باغ در وسط دهستان قرار داشته و باطلاقی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

قره باغ. [ق َ رَ] (اِخ) دهی ازدهستان انزل بخش حومه ٔ شهرستان ارومیه واقع در 63 هزارگزی شمال ارومیه و 6500 گزی شمال خاوری شوسه ٔ ارومیه به سلماس. در دره قرار گرفته و هوائی معتدل سالم دارد. سکنه ٔ آن 1575 تن. آب آن از چشمه و قنات و محصولات آن غلات، چغندر، توتون، حبوبات، بادام، کشمش. شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه ارابه رو و دبستان و پاسگاه ژاندارمری دارد. مرکز دهستان انزل میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

قره باغ. [ق َ رَ] (اِخ) دهی از دهستان طاغنکوه بخش فدیشه ٔ شهرستان نیشابور واقع در 24هزارگزی باختر فدیشه. موقع جغرافیایی آن جلگه و هوای آن معتدل است. سکنه ٔ آن 394 تن. آب آن از قنات و محصولات آن غلات و شغل اهالی زراعت و کرباس بافی است. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).