معنی قساوت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قساوت. [ق َ وَ] (ع مص، اِمص) قساوه. رجوع به قساوه شود.

(قَ وَ) [ع. قساوه] (اِمص.) سنگدلی، سخت دلی.

سخت‌دل شدن،
سنگدلی،

سخت دل شدن

بی‌رحمی، ستمگری، سخت‌دلی، سنگدلی، سیاه‌دلی، شقاوت، ظلم، قسوت،
(متضاد) رحم، رفق

‎ ترمک سخت دلی، ناسرگی درتنخواه ‎ (مصدر) سخت دل شدن، (اسم) سخت دلی بیرحمی، ستمکاری ظلم یا اهل قساوت. ستمکار ظالم: کسی که در این مقام از خوف و حزن خالی باشد از اهل قساوت است. یا قساوت قلب. سخت دلی:من بنده اینجا متوقفم که این حال را بر چه حمل کنم ک بر ثبات رای یا بر غفلت طبع یابرقساوت قلب یا بر بد دلی ک

قَساوَت، سختی- سنگدلی (به قسْو نیز مراجعه شود)،