معنی قطف در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قطف. [ق َ] (ع مص) بریدن و چیدن. (منتهی الارب). || چیدن و گرد آوردن. || گرفتن چیزی را به شتاب و ربودن آن را. (اقرب الموارد). || خراشیدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). کند و بد راه رفتن. (اقرب الموارد): قطف قطفاً و قِطافاً و قُطوفاً؛ ضاق مشیها و بطؤ و اسائت السیر و ابظأت. و یا قطاف اسم است نه مصدر، گویند:فی دابته قطاف، ای ضیق فی المشی. (اقرب الموارد).

قطف. [ق َ] (ع اِ) یکی قطوف. (اقرب الموارد). رجوع به قطوف شود. || (اِمص) (اصطلاح عروض) حذف تاء و نون و ساکن کردن لام است از مفاعلتن تا مفاعل ْ گردد و به فعولن نقل شود. (اقرب الموارد). || (اِ) گیاهی است نرم دارای برگ پهن که آن را پزند. واحد آن قَطْفه است. (اقرب الموارد).

قطف. [ق ِ] (ع اِ) خوشه ٔ انگور. (منتهی الارب).خوشه ٔ انگور هنگام چیدن. ج، قِطاف، قُطوف. || اسم است میوه های چیده شده را. (اقرب الموارد).

قطف. [ق ُ طُ] (ع اِ) ج ِ قطیفه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قطیفه شود.

قطف. [ق َ طَ] (ع اِ) اثر. (اقرب الموارد). اثر و نشان. (منتهی الارب). ج، قُطوف. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). || سبزی و گیاهی است که بدان سرمق گویند. (اقرب الموارد). شرنگ. (منتهی الارب). یکی ِ آن قَطَفه است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || نوعی از درخت کوهی که به اندازه ٔ درازی آلو باشد و چوب آن سخت است و از آن حلقه های رسن باربند شتر سازند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

چیدن، کندن، خراشیدن. [خوانش: (قَ طْ) [ع.] (مص م.)]

(ادبی) در عروض، اسقاط سبب خفیف از آخر رکن چنان‌که از مفاعلتن مفاعل باقی بماند و نقل به فعولن شود،
[قدیمی] چیدن میوه،

سلمه، گیاهی بیابانی که آن را مانند اسفناج در پختن بعضی از خوراک‌ها به کار می‌برند،
نوعی درخت کوهی که دارای چوب سخت است،

‎ خراش، خراشیدگی، انگورچینی، چیدن ‎ چیده میوه ی چیده، خوشه ی انگور ‎ نشان، سلمه سرمه از گیاهان (مصدر) چیدن (میوه)، خراشیدن، کندن چیزی، ساکن گردانیدن لام مفاعلتن و مفاعیلن بجای آن نهادن، (اسم) خراش جمع: قطوف. (اسم) سلمه. یا قطف ابیض ‎0 سلمه 0 یا قطف بحری 0 قره پازی ‎0 یا قطف بری 0 سلمه

قَطف، خدشه، خراش (جمع: قُطُوف)،