معنی لب تشنه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لب تشنه. [ل َ ت َ / ت ِ ن َ / ن ِ] (ص مرکب) عطشان:
خاک لب تشنه ٔ خون است و ز سرچشمه ٔ دل
آب آتش زده چون چاه سقر بگشایید.
خاقانی.
مانم بخاک کم بها لب تشنه ٔ آب وفا
کز جرعه ٔ هیچ آشنا آلوده دامان نیستم.
خاقانی.
لب تشنه ترم ز سگ گزیده
از دست کس آب چون ستانم.
خاقانی.
زین بحر بصیرت بین بی شربت ازو مگذر
کز شط چنین بحری لب تشنه شدن نتوان.
خاقانی.
نوح که لب تشنه بحیوان رسید
چشمه غلط کرد به طوفان رسید.
نظامی.
- شاه لب تشنه، حسین بن علی علیه السلام:
زیر خنجر گفت شاه لب تشنه
مهلتی ای شمر تشنه ام تشنه.

آن‌که تشنه است،

عطشان