معنی متأله در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

متأله.[م ُ ت َ ءَل ْ ل ِه ْ] (ع ص) پرستنده. ج، متألهین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آن که خدا را پرستش کند.عابد. زاهد. || آن که به علم الهیات اشتغال دارد: متألهان فلاسفه از سقراط و انبذقلس تا به افلاطون و ارسططالیس چنین گفتند که علتها را یک علت است. (جامعالحکمتین). و رجوع به تأله شود.