معنی متجنده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

متجنده. [م ُ ت َ ج َن ْ ن ِ دَ] (ع اِ) لشکریان. سپاهیان. (فرهنگ فارسی معین): بیشتر اهل مملکت از امرا و کبرا و حشم و خدم و متجنده ورعیت موافقت اولوالامر را واجب شمرده... (المعجم ازفرهنگ فارسی ایضاً). مقصود آن که متجنده و سپاهیان واصحاب اشغال به قلعه ٔ مرغه استیمان کنند. (جهانگشای جوینی). و هر کس که بودند از متجنده، با اقمشه و امتعه بیرون آمدند. (جهانگشای جوینی). و شیاطین ملاحده به نصال شهب آسای متجنده بسیار سوخته گشتند. (جهانگشای جوینی). متجنده و اوباش بعضی ایلات که در بیغوله های گمنامی خزیده و مترصد فرصت بودند... (مجمل التواریخ گلستانه، از یادداشت دهخدا). و رجوع به تجند شود.

سپاهیان، لشکریان،

متجنده در فارسی از ریشه ی پارسی گندی لشکری (اسم) لشکریان سپاهیان: بیشتر اهل مملکت از امرا و کبرا و حشم و خدم و متجنده و رعیت موافقت اولوالامر را واجب شمرده. . .