معنی محجم در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

محجم. [م ُ ج ِ] (ع ص) نعت فاعلی از احجام. رجوع به احجام شود.

محجم. [م ِ ج َ] (ع ص) رقیق و تنک. || (اِ) شاخ و شیشه ٔ حجامت. محجمه. || نیشتر حجامت. (منتهی الارب). تیغ. ج، محاجم. || حجامتجای. حجامت گاه. جائی که حجامت کنند. (یادداشت مرحوم دهخدا). محجمه. جای حجامت. جای شاخ در پس گردن. (یادداشت مرحوم دهخدا).

محجم. [م ُ ج َ] (ع ص) نعت مفعولی از احجام. کسی که پس پا می شود و بازمی ایستد از کسی. (ناظم الاطباء). بازایستاده و پس پا شده از بیم. (از منتهی الارب). جبان و ضعیف القلب. (ناظم الاطباء). بازایستاده از بیم و خوف: گفت زندگانی ملک اسلام دراز باد اینهادر این مجلس بزرگ و این حشمت از حد گذشته از جواب عاجز شوند و محجم گردند. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 21).

(ص.) رقیق، تنگ، (اِ.) آلت حجامت، شاخ حجامت. [خوانش: (مِ جَ) [ع.]]

‎ تنک نازک، ابزار باد کش (حجامت) : شیشه ی تانگو شاخ تانگو نیشتر ‎ باز ایستنده، بیم زده ‎ (صفت) رقیق تنک، شیشه حجامت شاخ حجامت نیشتر حجامت جمع: محاجم. (اسم) باز ایستنده پس پا شونده از بیم.